Tuesday 23 June 2009

Αισθητικό Δάσος Ιωαννίνων


Η πόλη των Ιωαννίνων έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να βρίσκεται σε επαφή με δύο ιδιαίτερης αισθητικής αξίας χώρους, τη λίμνη και το δάσος.

Η λίμνη Παμβώτιδα, η δεύτερη παλαιότερη μετά την Οχρίδα (ή Αχρίδα) λίμνη της Ευρώπης, δημιουργήθηκε στο τέλος της Μειόκαινου προς την Πλειόκενο περίοδο, περί τα πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν.

Σε αντίθεση, τα δασύλλια των Ιωαννίνων είναι πολύ πρόσφατα. Η ηλικία τους είναι μόλις 65-80 έτη.

Τα δασύλλια δημιουργήθηκαν τμηματικά, κατά θέσεις, με τεχνιτή αναδάσωση η οποία ξεκίνησε το έτος 1928 στη θέση «Μεϊντάνι». Μαρτυρία αυτής της πρώτης αναδάσωσης μπορείτε να δείτε στο φύλλο της εφημερίδας ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ της 28.11.1978 Εδώ.

Ως γραμματέας του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων, έχω την τύχη να ασχολούμαι και να ενημερώνομαι για διάφορα περιβαλλοντικά θέματα της περιοχής μου.

Σε συζητήσεις με συμπολίτες μου διαπίστωσα ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι τα δασύλλια της πόλης μας είναι τεχνητά, οι περισσότεροι θεωρούν ότι ανέκαθεν βρίσκονταν εκεί.

Ενδεχομένως η έλλειψη ενημέρωσης και η επακόλουθη αδιαφορία, είναι βασικές συνιστώσες στη διαιώνιση, επιδείνωση και μη δράση για την άρση των περιβαλλοντικών προβλημάτων.

Saturday 23 May 2009

Μεσόγειος Θάλασσα – Κρίση Αλμυρότητας Μεσσηνίου

"Η κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου, είναι η περίοδος κατά την οποία η Μεσόγειος Θάλασσα εξατμίσθηκε κατά την περίοδο του Ανωτέρου Μειόκαινου 5,96 εκατομμύρια χρόνια πριν."

Η Μεσόγειος Θάλασσα περιβάλλεται σχεδόν εξολοκλήρου από γη, εξού κα το όνομά της. Το μήκος της από το Γιβραλτάρ μέχρι τη Βηρυτό είναι περί τα 3.700 km και το πλάτος από Βεγκάζη μέχρι Ντουμπρόβνικ περί τα 1200 km. Η έκτασή της είναι 2,5 εκ. km2 με μέσο βάθος 1.500 m. Το βαθύτερο σημείο είναι 5.267 m στο Ιόνιο Πέλαγος, 64 km νοτιοδυτικά της Πύλου (Calypso Deep).

Συνδέεται δυτικά με τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω του μόλις 14 km πλάτους στενού του Γιβραλτάρ, ανατολικά με τη Θάλασσα του Μαρμαρά μέσω των Δαρδανελίων και στη συνέχεια τη Μαύρη Θάλασσα μέσω το Βοσπόρου, και νοτιοανατολικά με τη Ερυθρά Θάλασσα μέσου της μήκους 163 km διώρυγας του Σουέζ. Το βάθος του Γιβραλτάρ κυμαίνεται από 300 έως 900 μέτρα.

Μία ρηχή υποβρύχια ράχη μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας χωρίζει τη θάλασσα σε δύο κύριες λεκάνες, τη Δυτική και Ανατολική Μεσόγειο, με έκταση 0,85 και 1,65 εκ. km2 αντίστοιχα. Το στενό έχει πλάτος περί τα 160 km και μέγιστο βάθος 316 m, στο μέσο του βρίσκεται το νησί Παντελερία. [1]

Το κλειστό της θάλασσας επηρεάζει τα χαρακτηριστικά της. Οι παλίρροιες είναι πολύ περιορισμένες ως αποτέλεσμα του στενού περάσματος με τον Ατλαντικό. Η παλιρροιακή διαφορά στη Μεσόγειο είναι περί τους 30 πόντους, όταν στους ωκεανούς το σύνηθες είναι μεταξύ 1,8 και 3 μέτρων, ενώ παρατηρούνται και διαφορές μεγαλύτερες των 15 μέτρων όπως στο κανάλι του Μπρίστολ στην νοτιοδυτική Αγγλία.

Η Μεσόγειος είναι ένα ζεστό σχετικά ξηρό μέρος. Η επιφανειακή εξάτμιση υπολογίζεται σε 145 cm ετησίως. Οι βροχοπτώσεις αντικαθιστούν το 27% αυτού, η εισροή του Νείλου και όλων των άλλων ποταμών άλλο 6%, και άλλο 6% εισρέει από τη Μαύρη Θάλασσα. Το υπόλοιπο 61% πρέπει να εισρεύσει μέσα από το στενό από τον Ατλαντικό [2].

Monday 13 April 2009

Σύλλογος Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ιωαννίνων

Η επιτυχία της εκδήλωσης ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Συμμετείχαν 550 περί τα 400 άτομα που εγγράφηκαν και παρακολούθησαν την ημερίδα και την παρατήρηση, στην πλειοψηφία τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου, γεμίζοντας από το πρωί το Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων "Κάρολος Παπούλιας". Εντυπωσιακός και ο ενθουσιασμός των παιδιών, που παρά τη μεγάλη διάρκεια της ημερίδας από τις 10:00 μέχρι τις 20:00, όχι μόνο δεν βαρέθηκαν μα βομβάρδιζαν τους εισηγητές με ερωτήσεις ακόμη και στα διαλείμματα.

Επίσης ο καιρός ήταν καλός και πραγματοποιήθηκε και η αστρονομική παρατήρηση από τις 20:00 έως τις 22:30. Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι των Ιωαννίνων κινητοποιήσαμε έξι τηλεσκόπια για το σκοπό αυτό. Περισσότερα στο σύνδεσμο: Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

H ημερίδα στάθηκε αφορμή να γνωριστούμε άτομα που ασχολούμαστε ερασιτεχνικά με την αστρονομία στην Ήπειρο, οι οποίοι αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τον Σύλλογο Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ιωαννίνων.

Wednesday 18 March 2009

"100 Ώρες Αστρονομίας" – Σάββατο 4 Απριλίου

Ημερίδα: "Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση"
http://epirus.sch.gr/space/


Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU) η UNESCO και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξαν το 2009 ως Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας, σηματοδοτώντας την 400η επέτειο της πρώτης αστρονομικής παρατήρησης με τηλεσκόπιο από τον Γαλιλαίο. Σε όλη τη διάρκεια του έτους αυτού θα γίνει παγκόσμιος εορτασμός της αστρονομίας, και της συμβολής της στην κοινωνία και στον πολιτισμό, με έντονη έμφαση στην εκπαίδευση, στην ενεργοποίηση του κοινού και στη συμμετοχή των νέων ανθρώπων σε δραστηριότητες που θα συμβούν σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο.
http://www.astronomy2009.gr/
http://www.astronomy2009.org/



Από 2 μέχρι 5 Απριλίου 2009, ένα ευρύ φάσμα δημόσιων εκδηλώσεων συνιστά τις "100 Ώρες Αστρονομίας". Πρόκειται για ένα παγκόσμιο γεγονός, ένας από τους κύριους σκοπούς του οποίου, είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να κοιτάξουν μέσα από ένα τηλεσκόπιο. Τηλεσκόπια θα στηθούν παντού, σε πλατείες, πεζόδρομους, στάσεις λεωφορείων, έξω από θέατρα, γενικά σε πολυσύχναστα σημεία των πόλεων.
http://www.100hoursofastronomy.org/


Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Παγκόσμιου Έτους Αστρονομίας 2009 και των "100 Ωρών Αστρονομίας", η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ηπείρου διοργανώνει το Σάββατο 4 Απριλίου στα Ιωάννινα, την Ημερίδα "Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση".

Το Αστεροσκοπείο Ζαγορίου συμμετέχει στην ημερίδα με εισήγηση του προέδρου του, και αστρονόμου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, κ. Νίκου Ματσόπουλου, με θέμα "Η άτυπη εκπαίδευση στην αστρονομία – οι προοπτικές για τον 21ο αιώνα".

Η ημερίδα θα ολοκληρωθεί με αστρονομική παρατήρηση μέσα από τηλεσκόπια (ένα Meade LX200 10’’ και δύο dobsonian 8’’) του Αστεροσκοπείο Ζαγορίου, που θα στηθούν έξω από το Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων "Κάρολος Παπούλιας", ώρα 20:00. Tο εγχείρημα θα συνδράμουν και ερασιτέχνες αστρονόμοι με τα τηλεσκόπιά τους, προσφέροντας μία φευγαλέα ματιά, μοιραζόμενοι την λεπτή ομορφιά του Σύμπαντος, ανεπεξέργαστη, μη εμπλουτισμένη με προγράμματα υπολογιστών, μα άμεση και προσωπική.

Sunday 8 March 2009

"Η εκπαίδευση του παιδιού" του Μπέρτραντ Ράσσελ - Μέρος 2ο

Συνέχεια από το 1ο Μέρος. Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο.
Κενή γραμμή δηλώνει διακοπή συνέχειας. Oι εμφάσεις με έντονα γράμματα δικές μου.
-----------------------------------------------------------------------------------

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Τα βρέφη είναι πολύ πιο πονηρά από ότι είναι ικανοί να υποθέσουν οι μεγάλοι. Αν ανακαλύψουν ότι όταν κλαίνε παράγουν ευχάριστα αποτελέσματα, θα κλαίνε.(…)
Το κλάμα ενός παιδιού είναι εν μέρει αντανακλαστικό που συνδέεται με πόνο, εν μέρει πράξη που εκτελείται με επιδίωξη την ευχαρίστηση.(…)
Γι’ αυτό το παιδί γρήγορα αρχίζει να κλαίει γιατί επιθυμεί μια ευχαρίστηση, όχι γιατί αισθάνεται σωματικό πόνο. Αυτό είναι ένα από τους πρώτους θριάμβους της νοημοσύνης του. Άλλα στην προσπάθεια που κάνει, δεν μπορεί να δώσει το ίδιο κλάμα μ’ εκείνο που δίνει όταν πραγματικά πονάει. Το προσεκτικό αυτί της μητέρας γνωρίζει τη διαφορά, και αν είναι φρόνιμη θα αγνοήσει το κλάμα που δεν είναι έκφραση σωματικού πόνου.

Μην τροφοδοτείται την έπαρση του παιδιού αφήνοντάς το να δει ότι ενδιαφέρεστε για το αν κοιμάται, τρώει ή έχει κενώσεις όπως θα πρέπει. Αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρώτο έτος της ζωής, αλλά ακόμη περισσότερο για τα επόμενα έτη. Ποτέ μην αφήνετε το παιδί να σκεφθεί ότι μια αναγκαία κανονική ενέργεια, όπως να φάει, που έπρεπε να είναι ευχαρίστηση, είναι κάτι που εσείς επιθυμείτε, και ότι θέλετε να το κάνει για να σας ευχαριστήσει. Αν το κάνετε, το παιδί γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι απέκτησε μια νέα πηγή δύναμης, και αναμένει να το καλοπιάνετε για να κάνει πράξεις που πρέπει αυθόρμητα να τις εκτελεί.

ΦΟΒΟΣ
Υπάρχουν, βέβαια, πολύ ισχυρά επιχειρήματα για την άποψη ότι οι πλείστοι των φόβων που συνήθως τους θεωρούμε σαν ενστικτώδεις είναι επίκτητοι και δεν θα εμφανίζονταν αν δεν τους δημιουργούσαν οι ενήλικοι.

Tuesday 24 February 2009

Βαλκανικός Δρυοκολάπτης Κέντρου Ιωαννίνων

Ο φίλος Ρήγας Τσακίρης είναι Δασολόγος MSc., Υπ. Διδάκτορας Τομέα Οικολογίας ΑΠΘ, μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, καθώς και των Oικολόγων Πράσινων - Τοπική Κίνηση Ιωαννίνων.

Είχε την καλοσύνη να μου στείλει το παρακάτω κείμενο με τις φωτογραφίες, ενημερώνοντάς με, σχετικά με τον δρυοκολάπτη που συνάντησα στα Ιωάννινα τον Μάιο του 2008. Δεν θα μπορούσα να έχω πιο έγκυρη πληροφόρηση :-) , ευχαριστώ Ρήγα !!

-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο δρυοκολάπτης ήταν το πιθανότερο Βαλκανικός δρυοκολάπτης παλιότερα Βαλκανοτσικλιτάρα (Dendr. syriacus), ένα πολύ ενδιαφέρον είδος πουλιού της χώρας μας και ένα από τα λίγα βαλκανικά είδη πουλιών (είδος με ανατολική εξάπλωση που δεν συναντάται στην Βόρεια και Δυτική Ευρώπη) και που πολλοί ξένοι ορνιθολόγοι το αναζητούν με μανία......ειδικά όσοι ασχολούνται με δάση και είναι από βόρειες χώρες! Πόσο μεγάλη έκπληξη θα τους έκανε να το δουν εντός της πόλης των Ιωαννίνων !!!

Το είδος αυτό (αντίθετα με τους άλλους συγγενείς του) πιστεύεται ότι εξελίχθηκε σε μεσογειακά "ανοιχτού τύπου δάση" που δεν υπάρχουν τώρα στην αρχική τους μορφή αλλά διασώζονται ως "ανθρωπογενή" ανοιχτά "βοσκοδάση", αλλά και σε υδροχαρή παραποτάμια δάση, τεχνητές φυτείες με λεύκες και κυρίως οπωρώνες, κήπους και αγροτικές περιοχές με διάσπαρτα δέντρα, έτσι πολύ συχνά κοντά ή και μέσα σε χωριά. Ένα ακόμη ιδιαίτερο και εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του είναι ότι αντίθετα με τους συγγενείς του, του αρέσουνε πολύ τα φρούτα! Τέλος οι παρατηρήσεις στην δυτική Ελλάδα και Ήπειρο είναι ακόμη αδημοσίευτες....δηλαδή στο ένα και μοναδικό βιβλίο που έχει εκδοθεί για την εξάπλωση των ειδών πουλιών της Ελλάδας το είδος δεν περιλαμβάνεται στην περιοχή μας, κάτι που σύντομα θα αλλάξει. Είναι είδος που εξαπλώνεται και αποικίζει την Ευρώπη όπως οι Δεκοχτούρες αλλά με μικρότερο ρυθμό (δεν μειώνονται όλα τα είδη βλέπεις...).

Τον Βαλκανικό δρυοκολάπτη τον έχω παρατηρήσει σε διάφορα μέρη στα Ιωάννινα και γύρω από την λίμνη όπου έχει φωτογραφηθεί από ένα φίλο, πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει διότι τα "παλαιά Γιάννενα" μου περιγράφονται ως μία "κηπούπολη", τι καλύτερο λοιπόν για το είδος αυτό δεδομένου μάλιστα ότι προτιμά τις αμυγδαλιές (όπου σφηνώνει στον κορμό τα αμύγδαλα για να τα σπάσει), δέντρο που υπήρχε τότε σε αφθονία (και ακόμη σώζονται μερικοί αμυγδαλεώνες).

Είμαι πολύ σκεπτικός εάν το είδος έχει βρει εναλλακτικό μέρος για να φωλιάσει, αυτό θέλει επιβεβαίωση φέτος νωρίς την άνοιξη που θα φωνάζει κιόλας χαρακτηριστικά, ενώ ακόμα πιο αμφίβολο θα είναι εάν ξανακαταφέρει να αποικήσει την περιοχή εάν εξαφανίσθηκε. Το είδος είναι πολύ σημαντικό για τα αστικά πάρκα, διότι όπως όλοι οι δρυοκολάπτες σκάβει τρύπες για να φωλιάσει, τις οποίες καταλαμβάνουν τα επόμενα έτη άλλα είδη πουλιών που χρειάζονται τρύπες για ωοτοκία (όπως ο καλόγερος και η γαλαζοπαπαδίτσα που φωλιάζουν στα πάρκα της πόλης μας). Στα πάρκα του εξωτερικού συχνά κρεμούν τεχνητές φωλιές για να προσελκύσουν αυτά τα είδη, ενώ άλλα χτίζουν μόνα τους φωλιές όπως οι φλώροι, οι σπίνοι οι κοκκινολαίμηδες, τα κοτσύφια και οι καρδερίνες, όλα αυτά τα μικρόπουλα τα συναντάς να φωλιάζουν ακόμη στο κέντρο των Ιωαννίνων (για τους Κίληλες - τα Κιρκινέζια θα σου γράψω άλλη φορά)!

Εάν λοιπόν δεν ξαναεντοπίσεις το δρυοκολάπτη σου φέτος π.χ ακόμη και σε κοντινές περιοχές όπως τα Λιθαρίτσια όπου τον έχω ακούσει και εγώ παλαιότερα, νομίζω ότι η επάνοδος του μπορεί να γίνει πλέον μόνο με την ενοποίηση των πάρκων της πόλης...κάτι που θα κάνει καλό όχι μόνο στα ιδιαίτερα πουλιά της πόλης μας αλλά και στους πολίτες της και ιδιαίτερα στα παιδιά που "τρελαίνονται" να εξερευνούν και να ανακαλύπτουν τις όμορφες πτυχές της ζωής, που εμείς συχνά τα προσπερνάμε αδιάφορα.


Ξεχωρίζει από τα άλλα είδη ασπρόμαυρων δρυοκολαπτών από το άσπρο μάγουλο που δεν κόβεται από μαύρη γραμμή (έτσι διαχωρίζεται από στον Πευκοδρυοκολάπτη, αριστερά στην προηγούμενη ανάρτηση) και έχει μεγάλα λευκά μπαλώματα στις φτερούγες και όχι λευκή πλάτη και μικρές κατά μήκος οριζόντιες λευκές κηλίδες ή μπάρες όπως ο Λευκωνώτης (δεξιά στην προηγούμενη ανάρτηση).

-------------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΓ. 1 Μία πρώτη ενημέρωση για τους απειλούμενους Κιληλαίους – Κιρκινέζια εδώ

ΥΓ. 2 Την Δεκοχτούρα εγώ την γνωρίζω ως Δεκαοχτούρα. Μπορώ να μιμηθώ τον ήχο της, φυσώντας μέσα στις δύο κατάλληλα ενωμένες μου παλάμες. Χρησίμευε και ως συνθηματικό όταν ήμουν πιτσιρίκος, καλώντας τα παιδιά της γειτονιάς για παιχνίδι.

ΥΓ. 3 Ανυπομονώ να προμηθευτώ τον οδηγό αναγνώρισης Τα Πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης

Sunday 22 February 2009

"Η εκπαίδευση του παιδιού" του Μπέρτραντ Ράσσελ - Μέρος 1ο

Tο βιβλίο "Η εκπαίδευση του παιδιού" του Μπέρτραντ Ράσσελ, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος 1977, απευθύνεται ειδικά στους γονείς. Όταν γράφτηκε το 1926 ("On education especially in early childhood" by Bertrand Russell ), ο φιλόσοφος είχε δύο παιδιά ηλικίας 2 και 4 ετών.

Αν και δεν παύει να τονίζει την επιρροή μητέρων και τροφών, θέλω να πιστεύω ότι η επίδραση του πατέρα έχει την ίδια βαρύτητα υπό την προϋπόθεση ότι περνάει τον ίδιο χρόνο με τα παιδιά του.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο. Κενή γραμμή δηλώνει διακοπή συνέχειας, οι εμφάσεις με έντονα γράμματα δικές μου:
-----------------------------------------------------------------------------------

ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Οι Αθηναίοι και οι Κινέζοι επιθυμούσαν να χαίρονται τη ζωή, και είχαν μια αντίληψη της χαράς που εκλεπτυνόταν από μια έξοχη αίσθηση της ομορφιάς.(…)
Ένας άνετος και λεπτός σκεπτικισμός ήταν η στάση που αναμενόταν από ένα μορφωμένο ενήλικο: το καθετί μπορούσε να συζητηθεί, αλλά ήταν μικρόλογη κοινοτοπία η κατάληξη σε πολύ θετικά συμπεράσματα. Οι γνώμες έπρεπε να είναι τέτοιες που να μπορούσαν ευχάριστα να συζητηθούν κατά το γεύμα, και όχι τέτοιες που να προκαλούσαν διαμάχες μεταξύ των συνδαιτυμόνων.

Θα πάρω τέσσερα χαρακτηριστικά που μου φαίνονται ότι από κοινού σχηματίζουν τη βάση ενός ιδεώδους χαρακτήρα: ζωντάνια, θάρρος, ευαισθησία και νοημοσύνη.

Η ζωντάνια είναι ως φαίνεται πάντα παρούσα όπου υπάρχει υγεία, αλλά τείνει να υποχωρεί με το πέρασμα των χρόνων, και βαθμιαία καταλήγει στο μηδέν κατά τα γεράματα.(…)
Ανεβάζει τις χαρές και μειώνει τους πόνους. Βοηθάει την ανάπτυξη ενδιαφέροντος σε οτιδήποτε συμβαίνει, και έτσι προάγει την αντικειμενικότητα, που είναι το βασικό στοιχείο εχεφροσύνης.(…)
Προάγει επίσης τη δύναμη για σκληρή εργασία. Επιπλέον είναι μία εξασφάλιση κατά του φθόνου, γιατί καθιστά ευχάριστη την ύπαρξη του καθενός.

Το θάρρος
Ο παράλογος φόβος παίζει έναν εξαιρετικά μεγάλο ρόλο στην ενστικτώδικη συναισθηματική ζωή πλείστων ανθρώπων.(…)
Μπορεί να είναι ένα γενικό αίσθημα ότι υπάρχουν κίνδυνοι, με ορθότερο όρο «αγωνία», ή ένας ειδικός φόβος για πράγματα που δεν είναι επικίνδυνα, όπως ποντίκια ή αράχνες.(…)
Οι πλείστοι φόβοι προέρχονται είτε από εμπειρία είτε από υποβολή. Ο φόβος του σκοταδιού, π.χ., φαίνεται να οφείλεται εντελώς σε υποβολή.(…)
Αλλά ο φόβος είναι εξαιρετικά κολλητικός: τα παιδιά τον αποτυπώνουν από τους μεγαλυτέρους τους, ακόμη και όταν οι μεγαλύτεροί τους δεν αντιλαμβάνονται ότι τον έδειξαν. Τη δειλία σε μητέρες ή τροφούς γρήγορα την μιμούνται τα παιδιά μέσω υποβολής.

Όταν εξετάζουμε το γενικό θάρρος, αυτό που επιθυμείται είναι ένας συνδυασμός αυτοσεβασμού με μία απρόσωπη άποψη της ζωής.

Ας αρχίζουμε με τον αυτοσεβασμό: μερικοί άνθρωποι ζουν με τον εσωτερικό κόσμο τους, ενώ άλλοι είναι απλοί καθρέπτες εκείνου που αισθάνονται ή λέγουν οι γείτονές τους. Οι τελευταίοι δεν μπορούν ποτέ να έχουν αληθινό θάρρος: χρειάζονται το θαυμασμό των άλλων, και καταδιώκονται από το φόβο μην το χάσουν. Η διδασκαλία για «ταπεινοφροσύνη», που συνηθίσαμε να την θεωρούμε επιθυμητή, υπήρξε το μέσο για τη δημιουργία μιας διεστραμμένης μορφής του ίδιου ελαττώματος. Η «ταπεινοφροσύνη» κατέπνιξε τον αυτοσεβασμό, αλλά όχι και την επιθυμία για το σεβασμό των άλλων. Απλώς έκανε την κατ’ όνομα αυτόταπείνωση μέσο για την απόκτηση υπόληψης. Έτσι δημιούργησε υποκρισία και νόθευση του ενστίκτου.

Απρόσωπη άποψη της ζωής. Ο άνθρωπος του οποίου οι ελπίδες και οι φόβοι είναι όλοι συγκεντρωμένοι επάνω στον εαυτό του δύσκολα μπορεί να δει το θάνατο με νηφαλιότητα, αφού αυτός εξαλείφει όλο το συγκινησιακό κόσμο του.(…)
Υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση ορισμένα πράγματα που μας κρατούν πέρα από τον εαυτό μας χωρίς προσπάθεια. Το κοινότατο όλων αυτών είναι η αγάπη, ειδικότερα η αγάπη του γονιού, που σε μερικές περιπτώσεις γενικεύεται τόσο που αγκαλιάζει όλο το ανθρώπινο γένος. Ένα άλλο είναι η γνώση. Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι ο Γαλιλαίος ήταν ιδιαίτερα φιλάνθρωπος, εντούτοις έζησε για ένα σκοπό που δεν νικήθηκε με το θάνατό του. Κάποιο άλλο είναι η τέχνη. Αλλά στην πραγματικότητα κάθε ενδιαφέρον σε κάτι έξω από το καθαυτό σώμα του ανθρώπου κάνει τη ζωή του σε αυτό το βαθμό απρόσωπη. Γι’ αυτό το λόγο, όσο κι αν μπορεί να φανεί παράδοξο, ένας άνθρωπος με πλατιά και ζωηρά ενδιαφέροντα βρίσκει λιγότερη δυσκολία αποχαιρετώντας τη ζωή από εκείνη που δοκιμάζει κάποιος άθλιος υποχονδριακός του οποίου τα ενδιαφέροντα είναι δεμένα με τη δική του ασθένεια. Έτσι η τελειότητα θάρρους βρίσκεται στον άνθρωπο με τα πολλά ενδιαφέροντα, που αισθάνεται ότι το εγώ του δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος του κόσμου, που δεν περιφρονεί πλήρως τον εαυτό του, αλλά πλήρως εκτιμά πολλά που δεν είναι δικά του. Αυτό σπάνια μπορεί να τύχει, εκτός όταν το ένστικτο είναι ελεύθερο και ο νους δραστήριος. Από την ένωση των δυο αναπτύσσεται μια κατανόηση απόψεων άγνωστη τόσο στο φιλήδονο όσο και στον ασκητή, και από μια τέτοια άποψη ο ατομικός θάνατος φαίνεται ασήμαντη περίπτωση.

Sunday 1 February 2009

Κλάδεμα – Δρυοκολάπτης σημειώσατε 1

Πέρυσι είχα την τύχη να παρακολουθώ έναν Δρυοκολάπτη [1] στο πάρκο στο Ρολόι. Ερχότανε στο γρασίδι και τα δένδρα του πάρκου, βοσκούσε, συνέλεγε έντομα, σκουλήκια, και τα πήγαινε στη φωλιά του σε δέντρο στην περίφραξη της 8ης Μεραρχίας. Επί μία ώρα καθόμουν με τη γυναίκα μου στο παγκάκι και παρακολουθούσαμε μαγεμένοι το πανέμορφο χρωματιστό πουλί να εκτελεί συστηματικά την ανωτέρω εργασία.

Με λύπη διαπίστωσα ότι το δέντρο που φώλιαζε ο Δρυοκολάπτης καθώς και δέντρα εντός του πάρκου “κλαδεύτηκαν”. Το μέρος της φωλιάς δεν υπάρχει πια.


με κόκκινο βέλος η πάλαι ποτέ θέση της φωλιάς

Από προσωπικές συζητήσεις με γεωπόνους και από δημόσιες τοποθετήσεις τους, θυμίζω την επιστολή του κ. Παππά στο φύλλο της 17.11.2007 [2], συνάγω ότι ο κ. Ανυφαντής έχει άγνοια επί του θέματος του κλαδέματος. Από τις “επιστημονικές” εξηγήσεις που δίνει κατά καιρούς, “να μην ανεβαίνουν στα μπαλκόνια οι διαρρήκτες” [3], “να φαίνεται από κάθε πλευρά το Ρολόι” [4], είναι φανερό ότι δεν διαθέτει ούτε αγάπη για το πράσινο.

Αν είχε δεν θα ξερίζωνε την πασχαλιά στα κάγκελα του Δημαρχείου. Το ιδιαίτερο μωβ χρώμα της και το μαγικό της άρωμα κάθε χρόνο σηματοδοτούσε για τους Γιαννιώτες τον ερχομό της Άνοιξης και του Πάσχα. Μα η Πασχαλιά διέπραξε το έγκλημα να πλέκει τα κλαδιά της στα κάγκελα του Δημαρχείου, έτσι και αυτή έπεσε θύμα του πριονιού του κ. Ανυφαντή.

Τώρα όλοι θαυμάζουμε ανεμπόδιστα τα έρημα κάγκελα. Το Ρόλοι το κρύβουν ακόμη κάποια δένδρα, μα ο κ. Ανυφαντής είναι αισιόδοξος ότι ακόμη και αν δεν καταστραφούν από το επιστημονικό κλάδεμα (βλέπε φωτογραφία παρακάτω) θα καταφέρει μια ημέρα να τα ξεριζώσει [4].


Το δένδρο πριν το «κλάδεμα» από το blog Βγάλτ' από μέσα σου , Εδώ (updated 06.07.09)

Έχω δει πολλές φορές τον κ. Ανυφαντή στο δρόμο να ασχολείται με υποθέσεις του Δήμου, και συμπεραίνω ότι είναι εργατικός και φιλόπονος. Μα με ότι και αν ασχολούμαστε, αν θέλουμε να το κάνουμε σωστά, χρειάζεται αγάπη και γνώση. Δυστυχώς σε ότι αφορά το πράσινο δεν διαθέτει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Ακόμη και για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους η απομάκρυνσή του από τον συγκεκριμένο τομέα του πρασίνου θα ήταν χρήσιμη, μια και η δυσφορία είναι εντονότερη στους ψηφοφόρους Γκόντα καθώς αισθάνονται συνένοχοι να στηρίζουν την παράταξη που καταστρέφει το πράσινο της πόλης μας.

ΥΓ1 Το κείμενο δημοσιεύθηκε την 29.01.09 στην εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγώνας [5]

ΥΓ2 Και άλλες αντιδράσεις κατά το παρελθόν:
Έντονες αντιδράσεις για το ολοκληρωτικό «κλάδεμα» των δέντρων της πόλης

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΤΑΙΣΜΑΤΟΔΙΚΕΙΟ Ο Γ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΔΕΝΤΡΩΝ

και από το ευρηματικό blog πέρα βρε, έχει Η μελέτη για τα πλατάνια του μώλου

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] Δυστυχώς δεν είχαμε φωτογραφική μηχανή μαζί για να απαθανατίσουμε των δρυοκολάπτη. Από μνήμης ανήκε σε ένα από τα παρακάτω είδη Πευκοδρυοκολάπτης ή Βαλκανικός Δρυοκολάπτης ή Μεσαίος Δρυοκολάπτης ή Λευκονώτης Δρυοκολάπτης.
(UPDATE 24.02.09: Το πιθανότερο είναι να ήταν Βαλκανικός δρυοκολάπτης, περισσότερα Εδώ)



αριστερά Πευκοδρυοκολάπτης (Great Spotted Woodpecker), δεξιά Λευκονώτης Δρυοκολάπτης (White-backed Woodpecker) από wikipedia

[2] Βάλτε φρένο στον «αντιδήμαρχο με το πριόνι»!
“Η καταιγίδα ενέσκηψε και πάλι…
Η καταιγίδα που ξέσπασε την προηγούμενη χρονιά πάνω στα δέντρα της πόλης ενέσκηψε και πάλι. Η περσινή καρατόμηση των δέντρων επεκτείνεται τις ημέρες αυτές και στα λίγα δέντρα που είχαν ξεφύγει την λαίλαπα.
Όλα τα δέντρα κουτσουπιάς που στόλιζαν την οδό Δόμπολη, στο παλιό κτίριο του Πανεπιστημίου, με τα ωραία άνθη τους την Άνοιξη έχουν καρατομηθεί και αυτά σε μια μέρα. Ο «υπεύθυνος» αντιδήμαρχος Ανυφαντής με αλυσσοπρίονα και πολλούς εργάτες έκοβε τα δέντρα όπου πήγαινε το αλυσσοπρίονο του εργάτη.
Σε ερώτησή μας ποιος υποδεικνύει αυτό το είδος κλαδέματος και γιατί τα κλαδεύει έτσι, η απάντηση ήταν: «Εγώ είμαι ο Ανυφαντής και τα κλαδεύω έτσι γιατί έτσι μου γουστάρει»! Όταν του ανέφερα την ειδικότητά μου, μου απάντησε «Πήγαινε στο δρόμο σου. Δε σε ρωτάει κανένας».
Κύριε Διευθυντά, ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος για την πόλη. Κάποια μέρα θα δούμε και τα υπέροχα τίλια της λεωφόρου Δωδώνης να έχουν την ίδια τύχη. Δεν αποκλείεται το μοντέρνο κλάδεμά του να το εφαρμόσει και στα πλατάνια του μώλου.
Επιτέλους, γιατί ο δήμαρχος δεν μπορεί να συνετίσει τον αντιδήμαρχό του; Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο γιατί δεν παρεμβαίνει να σταματήσει την καταιγίδα, πριν εξαφανίσει όλα τα δέντρα που με τόσο ζήλο φύτεψε ο αείμνηστος Μακρής;
Με τιμή
Χρ. Π. Παππάς, γεωπόνος”

[3] Η ανθρώπινη πόλη του Ανυφαντή

[4] Αφορμή για την επιστολή μου στάθηκε το δημοσίευμα του Ηπειρωτικού Αγώνα της 27.01.09 ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΣΤΟ ΡΟΛΟΙ ΕΒΑΛΕ ΣΤΟ ΜΑΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ!


[5] Η επιστολή μου δημοσιευμένη την 29.01.09 στον Ηπειρωτικό Αγώνα, σελ.3


(UPDATE 31/03/2011
Ηπειρωτικός Αγώνας, Γιώργος Απηλιώτης
Το δέντρο με το ένα κλαράκι

Δίπλα στο ρολόι της πλατείας, η απελθούσα Δημοτική αρχή μας κληροδότησε άλλο ένα οικτρό δείγμα των παρεμβάσεών της στα δένδρα της πόλης. Το άλλοτε εύρωστο δέδνρο, αφού κατακρεουργήθηκε, μετά από τρία χρόνια μετατράπηκε σ’ ένα όρθιο κούτσουρο που μετά βίας κατόρθωσε και πέταξε ένα νέο κλαράκι! Για να μην ξεχνάμε!)

Sunday 18 January 2009

encardia

"Πάει καιρός που με βασάνιζε πάντα το ίδιο όνειρο: ήμασταν λέει μια παρέα που τρελαινόμασταν να τραγουδάμε και να χορεύουμε τραγούδια και «ταραντέλλες» από μια «άλλη Ελλάδα». Με οργκανέττα, κιθάρες και ντέφια φανερώναμε έναν απίθανο και μαγικό κόσμο στους ανθρώπους ξεδιπλώνοντας ο καθένας τις εμπειρίες και τα μυστικά που είχε μάθει ταξιδεύοντας σ’ ανατολή και δύση. Είχαμε λέει και μια όμορφη κοπέλα που όταν τραγουδούσε η φωνή της θύμιζε τις εργάτριες στις φυτείες ρυζιού της Νοβάρα ή κάποιες μανάδες στις πεδιάδες του Σαλέντο, που για να γλυτώσουν τη σκληρή δουλειά στους αγρούς και τη βία από τους άντρες τους έπεφταν κάτω σα φαρμακωμένες απ΄ το δάγκωμα μιας μυστηριώδους αράχνης και έπειτα έρχονταν οι μουσικοί για τη θεραπεία.

Οι νότες της μουσικής μας ήταν σαν τις ψηφίδες τους Αρχάγγελου στο Παλέρμο της Σικελίας κι όλοι μαζί κεντούσαμε λέει από κεραυνούς και αστραπές χαράς στις γιορτές του Διόνυσου μέχρι λεπτές δροσοσταλίδες – δάκρυα με μοιρολόγια της ξενιτιάς και νανουρίσματα στις καρδιές των μικρών και των μεγάλων. Τα βράδια έρχονταν από ένα μυστικό δάσος και δύο νεράιδες που χόρευαν μαζί μας χωρίς ποτέ να κουράζονται κι έτσι όσοι μας άκουγαν και μας έβλεπαν αγαπούσαν πιο πολύ τη ζωή και τους ανθρώπους…

Ήμασταν λέει μεταξύ μας τόσο αγαπημένοι που γυρίζαμε νύχτα μέρα εδώ και κεί φανερώνοντας το κοινό μας μυστικό και παρασύροντας τους ανθρώπους σε μία ατελείωτη γιορτή..." Κ.Κ.
(οι σημειώσεις δικές μου)

"Βακχικές θεραπείες που φωτίζουν την έξοδο του κλειστοφοβικού λαβύρινθου του νού. (...)
Δεν κόψαμε το όμορφο λουλούδι από τη γη του. Φυτέψαμε το σπόρο σε άλλο χώμα" Β.Π.

Από το δεύτερο CD των encardia [1] "Το παραμύθι της ταραντούλας". Αξίζει να πάρετε τα CD (το πρώτο είναι το "agapi mou fidella") για τα βιβλιαράκια με τις πληροφορίες, τους στίχους, τις μεταφράσεις και τα όμορφα κείμενα που έχουν ενσωματωμένα.




Είχα ακούσει τραγούδια τους στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και ήθελα πολύ να τους δω. Παίρνοντας τηλέφωνο στο Μusic Ηouse [2] για να κάνω κράτηση ζητώντας ή δυνατό μία άνετη θέση μια και η γυναίκα μου είναι έγκυος, άκουσα έκπληκτος "βεβαίως θα σας κρατήσουμε την ειδική θέση για τις εγκύους !!"

Έτσι το προηγούμενο Σάββατο, μετά από το μάθημα tango [3], βρεθήκαμε σε ένα υπερυψωμένο και διακριτό χώρο κοντά στον ρυθμιστή των φωτισμών, απίστευτα βολικό για δύο άτομα. Ο Κώστας Βλάχος έχει κάνει εξαιρετική δουλεία στο Music House, συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκίνησε πέρυσι με τις συναυλίες στα Ιωάννινα στο Off the Record. Άνετος χώρος, πολύ καλός ήχος και εξαερισμός, ευγενικά και εξυπηρετικά όλα τα παιδιά που δουλεύουν εκεί.

Οι encardia ήταν απίθανοι, γεμάτοι αγάπη, ζωντάνια και ενέργεια. Μας κέρδισαν αμέσως και μας ξεσήκωσαν, χορεύοντας και τραγουδώντας μαζί τους για ώρες στους μαγικούς ρυθμούς.

Ακούω τα CD συνέχεια, μία εβδομάδα τώρα που τα προμηθεύθηκα, μα ανεπανάληπτη μοναδική εμπειρία είναι μία ζωντανή παράσταση με τους Encardia, εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες να την επιδιώξουν.

Εκεί κατανοείς πλήρως το νόημα των στοίχων του Always Look on the Bright Side of Life των Monty Python

"If life seems jolly rotten
There's something you've forgotten
And that's to laugh and smile and dance and sing"

σε ελεύθερη μετάφραση:
"Αν τη ζωή σου έχεις χάσει
Τότε κάτι έχεις ξεχάσει
Και αυτό είναι να γελάς να χορεύεις και να τραγουδάς"


____________________________________________________________________
[1] encardia
encardia on myspace
Οι encardia εμφανίζονται κάθε πέμπτη μέχρι 26 Φεβρουάριου στη favela live stage

[2] music house live stage από το πέρα βρε, έχει
music house live stage official site στο myspace

[3] Τάνγκο ή τανγκό; Η ουσία είναι αλλού Συνέντευξη στον Ηπειρωτικό Αγώνα με τον δάσκαλο tango Σαμουήλ Κηπαρίδη.
Τα σεμινάρια tango διοργανώνονται κάθε μήνα από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών. Το επόμενο το ΣΚ 7-8 Φεβρουαρίου για όποιον ενδιαφέρεται.

Friday 2 January 2009

Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Βιέννης


Αγαπημένο απόσπασμα από την ταινία 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος

Την πρώτη ημέρα κάθε έτους μου αρέσει να παρακολουθώ την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Βιέννης.

Η συναυλία μεταδίδεται σε 44 χώρες σε όλο τον κόσμο με ένα δισεκατομμύριο εκτιμώμενους θεατές. Κλασσική μουσική, κομμάτια της οικογένειας Στράους και άλλων κυρίως Αυστριακών συνθετών. Τα λουλούδια που διακοσμούν την αίθουσα είναι κάθε χρόνο δώρο της πόλης του Σανρέμο της Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου μέρους, ζευγάρια χορευτών μπαλέτου χορεύουν επιλεγμένα κομμάτια σε διάφορα φημισμένα μέρη της Αυστρίας.

Η συναυλία πάντα τελειώνει με τρία encores. Το πρώτο μία γρήγορη πόλκα. Το δεύτερο ο Γαλάζιος Δούναβης του Γιόχαν Στράους ΙΙ, η εισαγωγή του οποίου διακόπτεται από το χειροκρότημα αναγνώρισης των θεατών. Τότε ο μαέστρος αναγγέλλει ένα σύντομο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα και όλοι οι μουσικοί μαζί εύχονται καλή χρονιά, παίζουν τον Γαλάζιο Δούναβη και κλείνουν με το Radetzky March του Γιόχαν Στράους του πρεσβύτερου. Κατά τη διάρκεια αυτού του τελευταίου κομματιού το κοινό συνοδεύει παραδοσιακά με ρυθμικό χειροκρότημα, με τον μαέστρο στραμμένο προς το κοινό να διευθύνει το χειροκρότημα αντί της ορχήστρας. [1]


Το κτίριο που φιλοξενεί τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης και όπου λαβαίνει χώρα η πρωτοχρονιάτικη συναυλία είναι το Musikverein. [2] Κατασκευάσθηκε με πρωτοβουλία του Νικόλαου Δούμπα

"Στην εξοχική κατοικία των Δούμπα στις όχθες του Δούναβη ο Γιόχαν Στράους συνέθεσε και πρωτοπαρουσίασε το γνωστό βαλς Γαλάζιος Δούναβης. Επίσης προς τιμήν του συνέθεσε ο Άντον Κραλ το έργο Dumba Marsch. Ανάμεσα στις δωρεές του Νικολάου Δούμπα που κοσμούν και σήμερα τη Βιέννη, είναι το αγάλματα των καλλιτεχνών στο Στάτπαρκ και το Μπούργκ-γκάρντεν. Με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε το μέγαρο του Musikverein δηλαδή το Μέγαρο Μουσικής της Βιέννης. Προς τιμήν του η οδός που οδηγεί από τη Ρίνγκστράσσε στο Μέγαρο φέρει έκτοτε το επώνυμό του (Dumba Strasse).

Το Παλέ Δούμπα (παλάτι της οικογένειας Δούμπα) στη Ρίνγκστράσσε της Βιέννης ήταν διακοσμημένο με έργα σπουδαίων καλλιτεχνών όπως ο Μάκκαρτ. Το σαλόνι του Νικολάου Δούμπα ήταν τόπος συνάντησης του καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας της Αυστροουγγαρίας. Ο Νικόλαος Δούμπας, όπως κι ο πατέρας τους Στέργιος κι ο αδελφός του Μιχαήλ νωρίτερα, απέρριψε την πρόταση απονομής τίτλου ευγενείας από τον αυτοκράτορα και διακρίνονταν για τις φιλελεύθερες πεποιθήσεις του.

Ο Νικόλαος Δούμπας διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Αδελφότητας του Αγίου Γεωργίου Βιέννης. Με δωρεά του το 1898 ανακαινίστηκε ο ομώνυμος Ναός και διαμορφώθηκε η σημερινή του νεοκλασσική ανατολική πρόσοψη με την ανάγλυφη σύνθεση του δρακοκτόνου Αγίου Γεωργίου στο τριγωνικό αέτωμα. Τότε απέκτησε ο Ναός και το εξωτερικό του κωδωνοστάσιο. Ο μαικήνας Δούμπας δε φείστηκε χρημάτων προς αλλογενείς κι αλλοδόξους. Την ευεργετική του διάθεση γνώρισαν μεταξύ άλλων ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης και νοσοκομεία της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.

Προσωπικός φίλος του Μεγάλου Εθνικού Ευεργέτη Μετσοβίτη Γεωργίου Αβέρωφ μύησε τον τελευταίο στις Καλές Τέχνες και ενίσχυσε τον ενθουσιασμό του να πραγματοποιήσει τις δωρεές του προς το νεοσύστατο ελληνικό κράτος." [3]


Το κτίριο του Musikverein σχεδίασε ο Δανός αρχιτέκτονας Θεόφιλος Χάνσεν ο οποίος αργότερα έγινε πολίτης της Αυστρίας. [4]

"Εδώ ο Χάνσεν βρέθηκε κυριολεκτικά στο στοιχείο του καθώς πριν έρθει στην Βιέννη σπούδασε για οκτώ χρόνια στην Αθήνα και εργάσθηκε εκεί ως αρχιτέκτονας. Η διαμονή του στην Αθήνα τον επηρέασε βαθύτατα. Εμπνευσμένος από την Αρχαία Ελλάδα έγινε ο υπέρμαχος, όπως ήθελε να την αποκαλεί ο ίδιος, μιας “Ελληνικής Αναγέννησης”. Η αγάπη του για την Ελλάδα είναι εμφανής σε κάθε σημείο του κτιρίου του Musikverein. Ο Χάνσεν δημιούργησε μία πραγματική κλασική ατμόσφαιρα για την εκτέλεση “κλασικών έργων μουσικής". [5]

Mεταξύ άλλων, σχεδίασε τα κτίρια του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και του Ζαππείου. Τα έργα του η Ακαδημία Αθηνών και η Εθνική Βιβλιοθήκη, απαρτίζουν μαζί με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έργο τού αδελφού του, Christian Hansen, τη λεγόμενη «νεοκλασική τριλογία της Αθήνας».

Σε αυτόν ανήκει και ο σχεδιασμός της Αυστριακής Βουλής στη Βιέννη. [4]




Κλείνοντας το post αναφέρω ότι λόγω της μεγάλης ζήτησης για τα εισιτήρια της Πρωτοχρονιάτικης Συναυλίας, αυτά δίδονται μετά από κλήρωση. Για του χρόνου συμμετοχή μπορεί να δηλώσει ο καθένας μέχρι τις 23 Ιανουαρίου. Οι τιμές κυμαίνονται από € 30,00 έως € 940,00. [6]

Όσοι προσπαθήσουν και δεν σταθούν τυχεροί μπορούν να απολαύσουν την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης δωρεάν, στην ανοικτή συναυλία των Ανακτόρων του Schönbrunn, στους κήπους μπροστά από το σιντριβάνι, στις 4 Ιουνίου του 2009. [7]

__________________________________________________________________________________________

[1] Vienna New Year's Concert - wikipedia

[2] Musikverein - official Homepage

[3] Νικόλαος Δούμπας - βικιπαίδεια

[4] Baron Theophil von Hansen - wikipedia

[5] Musikverein - The Greek Renaissance

[6] Drawing for Tickets for the New Year's Concert 2010

[7] SOMMERNACHTSKONZERT SCHÖNBRUNN 2009