"Η κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου, είναι η περίοδος κατά την οποία η Μεσόγειος Θάλασσα εξατμίσθηκε κατά την περίοδο του Ανωτέρου Μειόκαινου 5,96 εκατομμύρια χρόνια πριν."Η Μεσόγειος Θάλασσα περιβάλλεται σχεδόν εξολοκλήρου από γη, εξού κα το όνομά της. Το μήκος της από το Γιβραλτάρ μέχρι τη Βηρυτό είναι περί τα 3.700 km και το πλάτος από Βεγκάζη μέχρι Ντουμπρόβνικ περί τα 1200 km. Η έκτασή της είναι 2,5 εκ. km2 με μέσο βάθος 1.500 m. Το βαθύτερο σημείο είναι 5.267 m στο Ιόνιο Πέλαγος, 64 km νοτιοδυτικά της Πύλου (Calypso Deep).
Συνδέεται δυτικά με τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω του μόλις 14 km πλάτους στενού του Γιβραλτάρ, ανατολικά με τη Θάλασσα του Μαρμαρά μέσω των Δαρδανελίων και στη συνέχεια τη Μαύρη Θάλασσα μέσω το Βοσπόρου, και νοτιοανατολικά με τη Ερυθρά Θάλασσα μέσου της μήκους 163 km διώρυγας του Σουέζ. Το βάθος του Γιβραλτάρ κυμαίνεται από 300 έως 900 μέτρα.
Μία ρηχή υποβρύχια ράχη μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας χωρίζει τη θάλασσα σε δύο κύριες λεκάνες, τη Δυτική και Ανατολική Μεσόγειο, με έκταση 0,85 και 1,65 εκ. km2 αντίστοιχα. Το στενό έχει πλάτος περί τα 160 km και μέγιστο βάθος 316 m, στο μέσο του βρίσκεται το νησί Παντελερία. [1]
Το κλειστό της θάλασσας επηρεάζει τα χαρακτηριστικά της. Οι παλίρροιες είναι πολύ περιορισμένες ως αποτέλεσμα του στενού περάσματος με τον Ατλαντικό. Η παλιρροιακή διαφορά στη Μεσόγειο είναι περί τους 30 πόντους, όταν στους ωκεανούς το σύνηθες είναι μεταξύ 1,8 και 3 μέτρων, ενώ παρατηρούνται και διαφορές μεγαλύτερες των 15 μέτρων όπως στο κανάλι του Μπρίστολ στην νοτιοδυτική Αγγλία.
Η Μεσόγειος είναι ένα ζεστό σχετικά ξηρό μέρος. Η επιφανειακή εξάτμιση υπολογίζεται σε 145 cm ετησίως. Οι βροχοπτώσεις αντικαθιστούν το 27% αυτού, η εισροή του Νείλου και όλων των άλλων ποταμών άλλο 6%, και άλλο 6% εισρέει από τη Μαύρη Θάλασσα. Το υπόλοιπο 61% πρέπει να εισρεύσει μέσα από το στενό από τον Ατλαντικό [2].
