Αποκλειστικά πολιτικό το πρόβλημα της Παμβώτιδας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων

ΘΕΜΑ:         Αποκλειστικά πολιτικό το πρόβλημα της Παμβώτιδας

Ο περιφερειάρχης κ. Καχριμάνης σε πρόσφατες δηλώσεις του μεταξύ άλλων ισχυρίσθηκε ότι «τα νερά της λίμνης είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι ήταν το 2003 και συνεχώς βελτιώνονται»! [1].

Ο καθένας μας όμως κάνοντας μια βόλτα στη λίμνη αντιλαμβάνεται τον οικολογικό μαρασμό της λίμνης μας. Η έντονη πρασινάδα των νερών που επιμένει ακόμη Νοέμβριο μήνα παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες και η ανυπόφορη δυσοσμία που αναδύεται τα τελευταία χρόνια, αποτελούν σαφή ένδειξη της άσχημης και ανησυχητικής κατάστασης. Πριν τρεις μήνες ολόκληρη η λίμνη γέμισε με χιλιάδες ψόφια ψάρια, ο μαζικός θάνατος των οποίων σύμφωνα με τους επιστήμονες οφείλεται στην έλλειψη οξυγόνου και στη μόλυνση των νερών, και όχι σε αστικά λύματα που παρουσιάσθηκαν κάποια μέρα σε ένα συγκεκριμένο μέρος, όπως ερμηνεύτηκε από τις δημόσιες υπηρεσίες προκειμένου να καλύψουν τις πραγματικές αιτίες και τις ευθύνες των.

Σύμφωνα με έγγραφο του Τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών (ΤΒΕΤ) του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, οι αναλύσεις υδάτων που έδωσε στη δημοσιότητα η Περιφέρεια δεν τεκμαίρουν ότι ο μαζικός θάνατος των ψαριών προήλθε αποκλειστικά από αστικά λύματα [2]. Ακόμη σαφέστερα, το Σχέδιο Διαχείρισης Υδατικού Διαμερίσματος Ηπείρου του 2013 αναφέρει ότι η πίεση ρύπων στην Παμβώτιδα για το οργανικό φορτίο οφείλεται κατά 7% στα αστικά λύματα και κατά 93% στα κτηνοτροφικά απόβλητα [3].

Για πολλοστή φορά επαναλαμβάνουμε ότι για την κακή κατάσταση της Παμβώτιδας ευθύνονται οι συνολικοί ρύποι που εισέρχονται σε αυτή, σε συνδυασμό με την κατάργηση των φυσικών μηχανισμών εμπλουτισμού καθαρού νερού και αυτοκαθαρισμού εξ’ αιτίας των παράνομων αναχωμάτων.

Σε αντίθεση με τους πολιτικούς οι επιστήμονες προειδοποιούν για την κακή και φθίνουσα πορεία της Παμβώτιδας και το απόλυτα προβλέψιμο μέλλον της αν δεν λάβουμε άμεσα μέτρα [4]. Η αντιμετώπιση κάθε προβλήματος προϋποθέτει αρχικά την παραδοχή του. Το πρόβλημα της Παμβώτιδας είναι πολιτικό, οι τεχνικές λύσεις υπάρχουν όχι όμως και η πολιτική βούληση να εφαρμοσθούν και όσο οι Διοικούντες θα προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί τόσο θα επιδεινώνεται η κατάσταση της λίμνης μας.

Για το ΔΣ του

Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων

Ο Πρόεδρος

Κων/νος Σακκάς

Σημειώσεις

• “Με τη λίμνη δεν παίζουμε”, 12.11.2014, Πρωινός Λόγος

http://www.proinoslogos.gr/kyria-themata/9-kyrio-thema/28024-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5

• Από 28.08.2014 έγγραφο ΤΒΕΤ

https://drive.google.com/file/d/0B0LcyCdiSTqBbnVQMU5SQXpCblE/view?usp=sharing

• Κείμενα τεκμηρίωσης του Προσχεδίου Διαχείρισης Υδατικών Πόρων του ΥΔ Ηπείρου, “Ανάλυση ανθρωπογενών πιέσεων και των επιπτώσεών τους στα επιφανειακά και στα υπόγεια υδατικά συστήματα”

https://dl.dropboxusercontent.com/u/50953375/KeimenaTekmiriosis/8o_Paradoteo.pdf

• Δελτίο τύπου για την ημερίδα «Βιοποικιλότητα και Παραγωγικότητα στη Λίμνη Παμβώτιδα», Ιανουάριος 2011

http://pamvotis.conf.offbit.gr/

φωτογραφία από εδώ: http://blog.ucsusa.org/wp-content/uploads/2013/09/Springer.jpg

Ενυδρείο Καστοριάς

Η πρώτη επαφή μου με ενυδρείο ήταν παιδάκι στη Ρόδο, και έκτοτε επισκέπτομαι κάθε ενυδρείο που συναντώ στο δρόμο μου. Ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου που βρίσκεται «στη γειτονιά μας» είναι της Γένοβας και ελπίζω να το επισκεφτώ στο μέλλον, να έχουν μεγαλώσει και λίγο οι κόρες μου.

“An experience which makes you forget about everything else”

διαφημίζουν στο site http://www.acquariodigenova.it/en/

Μέχρι τότε όμως, υπάρχει ένα Δημοτικό Ενυδρείο που βρίσκεται πραγματικά δίπλα μας στην πανέμορφη πόλη της Καστοριάς. Το επισκεφτήκαμε οικογενειακώς πρόσφατα και να τι είδαμε :-)

Πρώτη φορά άκουσα συγκεκριμένη πρόταση για δημιουργία δημοτικού ενυδρείου από τον φίλο Μάριο Βαβάτσικο. Ο Μάριος τα λέει, αλλά εισπράττει εδώ και χρόνια το «Έλα μωρέ, δεν γίνονται αυτά». Ε λοιπόν να που γίνονται, και βρίσκονται και δίπλα μας!

https://www.facebook.com/vmarios

Και σχετικό ενημερωτικό αρχείο ppt του Μάριου εδώ: https://drive.google.com/file/d/0B7B1AKvDEA-zSEdkcktEYTlQTlU/edit?usp=sharing

Η ομιλία μου στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση της ομάδας προβληματισμού τότε ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΤΩΡΑ

Η συμμετοχή στα κοινά ήταν τόσο εμπεδωμένη στην αρχαία Ελλάδα, ώστε όταν οι αρχαίοι μιλούν για πόλη στην ουσία αναφέρονται στους πολίτες. Στον Θουκυδίδη για παράδειγμα λέξεις όπως «Αθήναι», «Σπάρτη» έχουν απλώς γεωγραφική έννοια. Όταν μιλάει για τις πολιτείες που π.χ. συγκρούονται στον Πελοποννησιακό Πόλεμο λέει πάντοτε «οι Αθηναίοι, οι Λακεδαιμόνιοι, οι Κερκυραίοι, οι Κορίνθιοι» κ.λπ. και κάποιος από τους ρήτορες μέσα στον Θουκυδίδη λέει «άνδρες γαρ πόλις»*. Δηλαδή η πόλη δεν είναι το έδαφος ή τα κτίρια, αλλά οι άνθρωποι.

Η πόλη είμαστε εμείς. Ας σκεφτούμε ως «Γιαννιώτες» λοιπόν. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι οι ενέργειές μας, οι πράξεις ή οι παραλήψεις μας, η συμμετοχή ή η αδράνειά μας, καθορίζουν την τύχη μας.

Και αν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα εναλλάσσονται στην εξουσία, αυτό οφείλεται στην αδιαφορία και την αδράνειά μας.

Γιατί η κυριαρχία των λίγων και η παθητικότητα των πολλών δεν είναι παρά όψεις του ίδιου νομίσματος.

Σε μια πόλη των 120.000 κατοίκων υπάρχουν πάρα πολλοί ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι. Η κινητοποίησή τους θα φέρει ανανέωση, ιδέες, όραμα και δυναμική που σήμερα ούτε φανταζόμαστε, δίνοντας άλλη πνοή στην πόλη μας.

Το ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΤΩΡΑ είναι ίσως η μοναδική πραγματικά υπερκομματική κίνηση για τον Δήμο μας. Αφήνουμε στην άκρη απόψεις της κεντρικής πολιτικής σκηνής και συνεργαζόμαστε για το καλό της πόλης μας.

Και σας προσκαλούμε, προσκαλούμε τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν, και σας διαβεβαιώνουμε ότι η συμμετοχή σας μετράει, και είναι αυτό που κατ” εξοχήν χρειαζόμαστε σήμερα, το πάθος και την ευθύνη της συμμετοχής στα κοινά.

Γιατί η πόλη είμαστε εμείς, οι πολίτες.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΤΩΡΑ λοιπόν για τα ΓΙΑΝΝΕΝΑ του αύριο

http://ioannina.com/giannenatora/?p=23

* Η αναφορά στους αρχαίους από τον Κορνήλιο Καστοριάδη

Για την Ελένη

Με αφορμή το όνομά της πρώτης μας κόρης, Ελένη, σταχυολογήσαμε με τη σύζυγο κείμενα, ποιήματα και φωτογραφίες και τα συγκεντρώσαμε στο παρακάτω βιβλιαράκι.

Το βιβλιαράκι εδώ σε pdf 

Η Εταιρεία Λογοτεχνών και Συγγραφέων και η θεραπεία εξ αποστάσεως

Ο E. R. Dodds στο εξαιρετικό βιβλίο του “Οι Έλληνες και το Παράλογο” αναφέρει ότι η αρχαία ελληνική διαφώτιση υπήρξε “ορθολογισμός για τους λίγους και μαγεία για τους πολλούς”. Παρατηρεί ακόμη ότι “Έχουμε δοκιμάσει επίσης μια μεγάλη εποχή ορθολογισμού, που σημαδεύτηκε από τέτοιες επιστημονικές εξελίξεις, που οι προηγούμενες εποχές δεν είχαν καν υποπτευθεί τη δυνατότητά τους, και που φέρνει σήμερα αντιμέτωπο το ανθρώπινο γένος με την προοπτική μιας κοινωνίας περισσότερο ανοικτής από οποιαδήποτε έχει γνωρίσει ως τώρα. Κι έχουμε δοκιμάσει επίσης τα αλάνθαστα συμπτώματα μιας υπαναχώρησης από αυτή την προοπτική, «ο δυτικός πολιτισμός έχει αρχίσει να αμφισβητεί τα ίδια του τα διαπιστευτήρια»”.

Η διαπίστωση, ορθολογισμός για τους λίγους και μαγεία για τους πολλούς, ισχύει διαχρονικά. Το παράλογο κυριαρχεί στη ζωή μας, πλήθος συμπολιτών μας πιστεύουν σε ζώδια, θεωρίες συνωμοσίας, “αεροψεκασμούς” κλπ.

Δεν περίμενα όμως στο ίδιο ατόπημα να πέσει και η Εταιρεία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου, παρουσιάζοντας σε εκδήλωσή της τον συγγραφέα και “ερευνητή” Γιώργο Πασχαλίδη.

Ποιος είναι ο Γιώργος Πασχαλίδης, μεταφέρω από τη Βικιπαίδεια:

“Εργάσθηκε προς βιοπορισμό σε διάφορες εργασίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (ως μαραγκός, ηλεκτροσυγκολλητής, χειριστής χωματουργικών μηχανημάτων, γεωργός) και τελευταίως, επί 18 έτη, ως ελεύθερος επαγγελματίας στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Μέχρι την Άνοιξη του έτους 2002 ζούσε μια φυσιολογική ζωή. Εκείνη την εποχή, μετά από μια σειρά γεγονότων που του συνέβησαν σε φυσικό-σωματικό επίπεδο, απέκτησε τις ιδιότητες της διόρασης και της ενεργειακής αποκατάστασης ασθενειών.(…) Επρόκειτο για τον ειδικό τρόπο μεταβολής των ακτινοβολιών και της φαινομενολογίας στις εικόνες, με Νοητική (δηλαδή Πνευματική) θεραπεία εξ’ αποστάσεως. Συμμετείχαν εθελοντικά 17 άτομα με διαφορετικά νοσήματα τα οποία και θεραπεύτηκαν εξ αποστάσεως μετά την ενεργειακή παρέμβαση του Γιώργου Πασχαλίδη.”

Η ίδια η αφίσα της Εταιρείας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου είναι παραπλανητική, αναφέρει: “Βραβείο UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος”. Από το site του ίδιου του Πασχαλίδη πληροφορούμαι για έπαινο όχι της UNESCO αλλά του “Ομίλου για την UNESCO, Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος" “για την ανακάλυψη των τριών ανθρωπίνων τύπων του κυρίαρχου γονιδίου”. Μην αναζητήσετε την “ανακάλυψη” σε επιστημονικό περιοδικό, άδικος κόπος… Αναφορικά δε με το έτερο βραβείο το Giuseppe Sciacca, εκεί επικεφαλής είναι η Αγία Έδρα του Βατικανού. Και πάλι από το site διαβάζω για τη συμβολή του “στην εμβάθυνση επιστημονικών θεμάτων”. Το πόσο επιστημονικά ενεργεί η Αγία Έδρα ας το κρίνει ο καθένας. Πάντως Γαλιλαίος και Δαρβίνος παλαιότερα, και σήμερα επιστήμονες που ασχολούνται π.χ. με βλαστοκύτταρα ή εξωσωματική γονιμοποίηση έχουν κάτι μικροδιαφορές με την Αγία Έδρα.

Η εκδήλωση της Εταιρείας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου αποδεικνύει ότι η κρίση που όλοι βιώνουμε είναι πρωτίστως πνευματική και δευτερευόντως οικονομική.

Τι τους θέλουμε τους γιατρούς, έχουμε τον μαραγκό, ηλεκτροσυγκολλητή, χειριστή χωματουργικών μηχανημάτων, γεωργό, να μας “αποκαταστήσει ενεργειακά”. Για τις δύσκολες περιπτώσεις έχω κρατημένο και νερό του Καματερού…

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγων, 28.05.2012

Γιατί ψηφίζω Δράση - ΦιΣ

Τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κρίση φέρουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που εναλλάχθηκαν στην διακυβέρνηση τα τελευταία 30 χρόνια. Τακτική τους είναι η με κάθε κόστος κατάληψη της εξουσίας. Δεν έχει σημασία τι λένε προεκλογικά, αρκεί να βγουν κυβέρνηση ώστε να αρχίσει το πλιάτσικο με λάφυρο το κράτος. Και όταν είναι αντιπολίτευση σαμποτάρουν τη διακυβέρνηση της χώρας καλλιεργώντας την αγανάχτηση του κόσμου μέχρι να ξαναέρθουν στα πράγματα. Παραδείγματα αυτής της τακτικής είναι το “Λεφτά Υπάρχουν” και η “αντιμνημονιακή” μέχρι προσφάτως στάση της ΝΔ.

Για το βόλεμα πράσινων και γαλάζιων παιδιών εξειδικεύτηκαν στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, στη διαπλοκή, στην αναξιοκρατία, στην εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων, υποχρεώνοντας τη χώρα στο μόνο “παραγωγικό” πράγμα που γνωρίζουν, τον υπέρμετρο δανεισμό υποθηκεύοντας το μέλλον μας.

Τώρα που τα δανεικά τελείωσαν, από ανικανότητα, έλλειψη βούλησης και ατολμία, αντί να προχωρήσουν στον περιορισμό των δαπανών του σπάταλου κράτους, πνίγουν και την τελευταία ικμάδα της πραγματικής οικονομίας με την συνεχή επιβολή φόρων και την οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων.

Στο άρρωστο πολιτικό σύστημα συμβάλει και η αριστερά, αντιδρώντας σε μεταρρυθμίσεις, και σε προσπάθειες περιορισμού συντεχνιακών προνομίων ακόμη και εάν αυτά αποβαίνουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Τελευταίο παράδειγμα η αντίδραση στην μεταρρύθμιση στην παιδεία.

Για να κρύψουν την ανικανότητά τους τα κόμματα συνειδητά παραπλανούν, περνώντας την άποψη ότι όταν εκδηλώθηκε η κρίση όλα πήγαιναν μια χαρά και ότι η τρόικα με τα μνημόνια έφεραν την καταστροφή. Η άποψη αυτή είναι αφελής. Ακούγεται όμορφα στα αυτιά μας καθώς παίρνει από πάνω μας την ευθύνη, αλλά ακριβώς γι’ αυτό τορπιλίζει κάθε προσπάθεια εξόδου.

Το ήμισυ της λύσης ενός προβλήματος είναι η συνειδητοποίησή του. Η σωρευμένη κακή διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δημιούργησε το πρόβλημα και όχι τα μνημόνια. Και εμείς ήμαστε αυτοί που ψηφίζαμε τα ανωτέρω κόμματα σε ποσοστό άνω του 80%. Με την ανωτέρω διαπίστωση γίνεται αντιληπτό ότι το πρώτο βήμα εξόδου από την κρίση είναι να μην υπερψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ στις επικείμενες εκλογές. Χρειάζεται όμως προσοχή καθώς ενδεχόμενη ψήφος διαμαρτυρίας θα τιμωρήσει πρωτίστως τους εαυτούς μας.

Το ζητούμενο είναι η ΘΕΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ σε κόμματα που πιστεύουν στην αναγκαιότητα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και έχουν την πρόθεση να συγκρουστούν για να τις επιτύχουν, που προκρίνουν την ανάπτυξη των δικών μας ικανοτήτων για να βγούμε από την κρίση, που έχουν αποτελεσματικές προτάσεις, που στηρίζουν το κοινωνικό κράτος και τους οικονομικά ασθενέστερους.

Το κόμμα που υποστηρίζει τα παραπάνω διαχρονικά, είναι η Δράση – ΦιΣ και ο αρχηγός του ο Στέφανος Μάνος, ο μόνος από τους πολιτικούς μας που έβλεπε και μας προειδοποιεί εδώ και δεκαετίες για την κατάσταση όπου οδηγούμασταν.

Και δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλετε παλαιοκομματικούς υποψηφίους. Μη επαγγελματίες πολιτικοί, άνθρωποι με πραγματικές δουλειές, σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο, στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια. Πρόκειται για ενεργούς πολίτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που υπερψηφίζω τον συνασπισμό Δράσης - Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

Αισθητικό Δάσος Ιωαννίνων

Η πόλη των Ιωαννίνων έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να βρίσκεται σε επαφή με δύο ιδιαίτερης αισθητικής αξίας χώρους, τη λίμνη και το δάσος.

Η λίμνη Παμβώτιδα, η δεύτερη παλαιότερη μετά την Οχρίδα (ή Αχρίδα) λίμνη της Ευρώπης, δημιουργήθηκε στο τέλος της Μειόκαινου προς την Πλειόκενο περίοδο, περί τα πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν.

Σε αντίθεση, τα δασύλλια των Ιωαννίνων είναι πολύ πρόσφατα. Η ηλικία τους είναι μόλις 65-80 έτη.

Τα δασύλλια δημιουργήθηκαν τμηματικά, κατά θέσεις, με τεχνιτή αναδάσωση η οποία ξεκίνησε το έτος 1928 στη θέση «Μεϊντάνι». Μαρτυρία αυτής της πρώτης αναδάσωσης μπορείτε να δείτε στο φύλλο της εφημερίδας ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ της 28.11.1978 Εδώ.

Ως γραμματέας του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων, έχω την τύχη να ασχολούμαι και να ενημερώνομαι για διάφορα περιβαλλοντικά θέματα της περιοχής μου.

Σε συζητήσεις με συμπολίτες μου διαπίστωσα ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι τα δασύλλια της πόλης μας είναι τεχνητά, οι περισσότεροι θεωρούν ότι ανέκαθεν βρίσκονταν εκεί.

Ενδεχομένως η έλλειψη ενημέρωσης και η επακόλουθη αδιαφορία, είναι βασικές συνιστώσες στη διαιώνιση, επιδείνωση και μη δράση για την άρση των περιβαλλοντικών προβλημάτων.

Μεσόγειος Θάλασσα – Κρίση Αλμυρότητας Μεσσηνίου

"Η κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου, είναι η περίοδος κατά την οποία η Μεσόγειος Θάλασσα εξατμίσθηκε κατά την περίοδο του Ανωτέρου Μειόκαινου 5,96 εκατομμύρια χρόνια πριν."

Η Μεσόγειος Θάλασσα περιβάλλεται σχεδόν εξολοκλήρου από γη, εξού κα το όνομά της. Το μήκος της από το Γιβραλτάρ μέχρι τη Βηρυτό είναι περί τα 3.700 km και το πλάτος από Βεγκάζη μέχρι Ντουμπρόβνικ περί τα 1200 km. Η έκτασή της είναι 2,5 εκ. km2 με μέσο βάθος 1.500 m. Το βαθύτερο σημείο είναι 5.267 m στο Ιόνιο Πέλαγος, 64 km νοτιοδυτικά της Πύλου (Calypso Deep).

Συνδέεται δυτικά με τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω του μόλις 14 km πλάτους στενού του Γιβραλτάρ, ανατολικά με τη Θάλασσα του Μαρμαρά μέσω των Δαρδανελίων και στη συνέχεια τη Μαύρη Θάλασσα μέσω το Βοσπόρου, και νοτιοανατολικά με τη Ερυθρά Θάλασσα μέσου της μήκους 163 km διώρυγας του Σουέζ. Το βάθος του Γιβραλτάρ κυμαίνεται από 300 έως 900 μέτρα.

Μία ρηχή υποβρύχια ράχη μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας χωρίζει τη θάλασσα σε δύο κύριες λεκάνες, τη Δυτική και Ανατολική Μεσόγειο, με έκταση 0,85 και 1,65 εκ. km2 αντίστοιχα. Το στενό έχει πλάτος περί τα 160 km και μέγιστο βάθος 316 m, στο μέσο του βρίσκεται το νησί Παντελερία. [1]

Το κλειστό της θάλασσας επηρεάζει τα χαρακτηριστικά της. Οι παλίρροιες είναι πολύ περιορισμένες ως αποτέλεσμα του στενού περάσματος με τον Ατλαντικό. Η παλιρροιακή διαφορά στη Μεσόγειο είναι περί τους 30 πόντους, όταν στους ωκεανούς το σύνηθες είναι μεταξύ 1,8 και 3 μέτρων, ενώ παρατηρούνται και διαφορές μεγαλύτερες των 15 μέτρων όπως στο κανάλι του Μπρίστολ στην νοτιοδυτική Αγγλία.

Η Μεσόγειος είναι ένα ζεστό σχετικά ξηρό μέρος. Η επιφανειακή εξάτμιση υπολογίζεται σε 145 cm ετησίως. Οι βροχοπτώσεις αντικαθιστούν το 27% αυτού, η εισροή του Νείλου και όλων των άλλων ποταμών άλλο 6%, και άλλο 6% εισρέει από τη Μαύρη Θάλασσα. Το υπόλοιπο 61% πρέπει να εισρεύσει μέσα από το στενό από τον Ατλαντικό [2].

Σύλλογος Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ιωαννίνων

Η επιτυχία της εκδήλωσης ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Συμμετείχαν 550 περί τα 400 άτομα που εγγράφηκαν και παρακολούθησαν την ημερίδα και την παρατήρηση, στην πλειοψηφία τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου, γεμίζοντας από το πρωί το Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων "Κάρολος Παπούλιας". Εντυπωσιακός και ο ενθουσιασμός των παιδιών, που παρά τη μεγάλη διάρκεια της ημερίδας από τις 10:00 μέχρι τις 20:00, όχι μόνο δεν βαρέθηκαν μα βομβάρδιζαν τους εισηγητές με ερωτήσεις ακόμη και στα διαλείμματα.

Επίσης ο καιρός ήταν καλός και πραγματοποιήθηκε και η αστρονομική παρατήρηση από τις 20:00 έως τις 22:30. Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι των Ιωαννίνων κινητοποιήσαμε έξι τηλεσκόπια για το σκοπό αυτό. Περισσότερα στο σύνδεσμο: Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

H ημερίδα στάθηκε αφορμή να γνωριστούμε άτομα που ασχολούμαστε ερασιτεχνικά με την αστρονομία στην Ήπειρο, οι οποίοι αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τον Σύλλογο Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ιωαννίνων.

"100 Ώρες Αστρονομίας" – Σάββατο 4 Απριλίου

Ημερίδα: "Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση"
http://epirus.sch.gr/space/


Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU) η UNESCO και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξαν το 2009 ως Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας, σηματοδοτώντας την 400η επέτειο της πρώτης αστρονομικής παρατήρησης με τηλεσκόπιο από τον Γαλιλαίο. Σε όλη τη διάρκεια του έτους αυτού θα γίνει παγκόσμιος εορτασμός της αστρονομίας, και της συμβολής της στην κοινωνία και στον πολιτισμό, με έντονη έμφαση στην εκπαίδευση, στην ενεργοποίηση του κοινού και στη συμμετοχή των νέων ανθρώπων σε δραστηριότητες που θα συμβούν σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο.
http://www.astronomy2009.gr/
http://www.astronomy2009.org/



Από 2 μέχρι 5 Απριλίου 2009, ένα ευρύ φάσμα δημόσιων εκδηλώσεων συνιστά τις "100 Ώρες Αστρονομίας". Πρόκειται για ένα παγκόσμιο γεγονός, ένας από τους κύριους σκοπούς του οποίου, είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να κοιτάξουν μέσα από ένα τηλεσκόπιο. Τηλεσκόπια θα στηθούν παντού, σε πλατείες, πεζόδρομους, στάσεις λεωφορείων, έξω από θέατρα, γενικά σε πολυσύχναστα σημεία των πόλεων.
http://www.100hoursofastronomy.org/


Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Παγκόσμιου Έτους Αστρονομίας 2009 και των "100 Ωρών Αστρονομίας", η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ηπείρου διοργανώνει το Σάββατο 4 Απριλίου στα Ιωάννινα, την Ημερίδα "Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση".

Το Αστεροσκοπείο Ζαγορίου συμμετέχει στην ημερίδα με εισήγηση του προέδρου του, και αστρονόμου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, κ. Νίκου Ματσόπουλου, με θέμα "Η άτυπη εκπαίδευση στην αστρονομία – οι προοπτικές για τον 21ο αιώνα".

Η ημερίδα θα ολοκληρωθεί με αστρονομική παρατήρηση μέσα από τηλεσκόπια (ένα Meade LX200 10’’ και δύο dobsonian 8’’) του Αστεροσκοπείο Ζαγορίου, που θα στηθούν έξω από το Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων "Κάρολος Παπούλιας", ώρα 20:00. Tο εγχείρημα θα συνδράμουν και ερασιτέχνες αστρονόμοι με τα τηλεσκόπιά τους, προσφέροντας μία φευγαλέα ματιά, μοιραζόμενοι την λεπτή ομορφιά του Σύμπαντος, ανεπεξέργαστη, μη εμπλουτισμένη με προγράμματα υπολογιστών, μα άμεση και προσωπική.

"Η εκπαίδευση του παιδιού" του Μπέρτραντ Ράσσελ - Μέρος 2ο

Συνέχεια από το 1ο Μέρος. Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο.
Κενή γραμμή δηλώνει διακοπή συνέχειας. Oι εμφάσεις με έντονα γράμματα δικές μου.
-----------------------------------------------------------------------------------

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Τα βρέφη είναι πολύ πιο πονηρά από ότι είναι ικανοί να υποθέσουν οι μεγάλοι. Αν ανακαλύψουν ότι όταν κλαίνε παράγουν ευχάριστα αποτελέσματα, θα κλαίνε.(…)
Το κλάμα ενός παιδιού είναι εν μέρει αντανακλαστικό που συνδέεται με πόνο, εν μέρει πράξη που εκτελείται με επιδίωξη την ευχαρίστηση.(…)
Γι’ αυτό το παιδί γρήγορα αρχίζει να κλαίει γιατί επιθυμεί μια ευχαρίστηση, όχι γιατί αισθάνεται σωματικό πόνο. Αυτό είναι ένα από τους πρώτους θριάμβους της νοημοσύνης του. Άλλα στην προσπάθεια που κάνει, δεν μπορεί να δώσει το ίδιο κλάμα μ’ εκείνο που δίνει όταν πραγματικά πονάει. Το προσεκτικό αυτί της μητέρας γνωρίζει τη διαφορά, και αν είναι φρόνιμη θα αγνοήσει το κλάμα που δεν είναι έκφραση σωματικού πόνου.

Μην τροφοδοτείται την έπαρση του παιδιού αφήνοντάς το να δει ότι ενδιαφέρεστε για το αν κοιμάται, τρώει ή έχει κενώσεις όπως θα πρέπει. Αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρώτο έτος της ζωής, αλλά ακόμη περισσότερο για τα επόμενα έτη. Ποτέ μην αφήνετε το παιδί να σκεφθεί ότι μια αναγκαία κανονική ενέργεια, όπως να φάει, που έπρεπε να είναι ευχαρίστηση, είναι κάτι που εσείς επιθυμείτε, και ότι θέλετε να το κάνει για να σας ευχαριστήσει. Αν το κάνετε, το παιδί γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι απέκτησε μια νέα πηγή δύναμης, και αναμένει να το καλοπιάνετε για να κάνει πράξεις που πρέπει αυθόρμητα να τις εκτελεί.

ΦΟΒΟΣ
Υπάρχουν, βέβαια, πολύ ισχυρά επιχειρήματα για την άποψη ότι οι πλείστοι των φόβων που συνήθως τους θεωρούμε σαν ενστικτώδεις είναι επίκτητοι και δεν θα εμφανίζονταν αν δεν τους δημιουργούσαν οι ενήλικοι.

Βαλκανικός Δρυοκολάπτης Κέντρου Ιωαννίνων

Ο φίλος Ρήγας Τσακίρης είναι Δασολόγος MSc., Υπ. Διδάκτορας Τομέα Οικολογίας ΑΠΘ, μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, καθώς και των Oικολόγων Πράσινων - Τοπική Κίνηση Ιωαννίνων.

Είχε την καλοσύνη να μου στείλει το παρακάτω κείμενο με τις φωτογραφίες, ενημερώνοντάς με, σχετικά με τον δρυοκολάπτη που συνάντησα στα Ιωάννινα τον Μάιο του 2008. Δεν θα μπορούσα να έχω πιο έγκυρη πληροφόρηση :-) , ευχαριστώ Ρήγα !!

-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο δρυοκολάπτης ήταν το πιθανότερο Βαλκανικός δρυοκολάπτης παλιότερα Βαλκανοτσικλιτάρα (Dendr. syriacus), ένα πολύ ενδιαφέρον είδος πουλιού της χώρας μας και ένα από τα λίγα βαλκανικά είδη πουλιών (είδος με ανατολική εξάπλωση που δεν συναντάται στην Βόρεια και Δυτική Ευρώπη) και που πολλοί ξένοι ορνιθολόγοι το αναζητούν με μανία......ειδικά όσοι ασχολούνται με δάση και είναι από βόρειες χώρες! Πόσο μεγάλη έκπληξη θα τους έκανε να το δουν εντός της πόλης των Ιωαννίνων !!!

Το είδος αυτό (αντίθετα με τους άλλους συγγενείς του) πιστεύεται ότι εξελίχθηκε σε μεσογειακά "ανοιχτού τύπου δάση" που δεν υπάρχουν τώρα στην αρχική τους μορφή αλλά διασώζονται ως "ανθρωπογενή" ανοιχτά "βοσκοδάση", αλλά και σε υδροχαρή παραποτάμια δάση, τεχνητές φυτείες με λεύκες και κυρίως οπωρώνες, κήπους και αγροτικές περιοχές με διάσπαρτα δέντρα, έτσι πολύ συχνά κοντά ή και μέσα σε χωριά. Ένα ακόμη ιδιαίτερο και εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του είναι ότι αντίθετα με τους συγγενείς του, του αρέσουνε πολύ τα φρούτα! Τέλος οι παρατηρήσεις στην δυτική Ελλάδα και Ήπειρο είναι ακόμη αδημοσίευτες....δηλαδή στο ένα και μοναδικό βιβλίο που έχει εκδοθεί για την εξάπλωση των ειδών πουλιών της Ελλάδας το είδος δεν περιλαμβάνεται στην περιοχή μας, κάτι που σύντομα θα αλλάξει. Είναι είδος που εξαπλώνεται και αποικίζει την Ευρώπη όπως οι Δεκοχτούρες αλλά με μικρότερο ρυθμό (δεν μειώνονται όλα τα είδη βλέπεις...).

Τον Βαλκανικό δρυοκολάπτη τον έχω παρατηρήσει σε διάφορα μέρη στα Ιωάννινα και γύρω από την λίμνη όπου έχει φωτογραφηθεί από ένα φίλο, πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει διότι τα "παλαιά Γιάννενα" μου περιγράφονται ως μία "κηπούπολη", τι καλύτερο λοιπόν για το είδος αυτό δεδομένου μάλιστα ότι προτιμά τις αμυγδαλιές (όπου σφηνώνει στον κορμό τα αμύγδαλα για να τα σπάσει), δέντρο που υπήρχε τότε σε αφθονία (και ακόμη σώζονται μερικοί αμυγδαλεώνες).

Είμαι πολύ σκεπτικός εάν το είδος έχει βρει εναλλακτικό μέρος για να φωλιάσει, αυτό θέλει επιβεβαίωση φέτος νωρίς την άνοιξη που θα φωνάζει κιόλας χαρακτηριστικά, ενώ ακόμα πιο αμφίβολο θα είναι εάν ξανακαταφέρει να αποικήσει την περιοχή εάν εξαφανίσθηκε. Το είδος είναι πολύ σημαντικό για τα αστικά πάρκα, διότι όπως όλοι οι δρυοκολάπτες σκάβει τρύπες για να φωλιάσει, τις οποίες καταλαμβάνουν τα επόμενα έτη άλλα είδη πουλιών που χρειάζονται τρύπες για ωοτοκία (όπως ο καλόγερος και η γαλαζοπαπαδίτσα που φωλιάζουν στα πάρκα της πόλης μας). Στα πάρκα του εξωτερικού συχνά κρεμούν τεχνητές φωλιές για να προσελκύσουν αυτά τα είδη, ενώ άλλα χτίζουν μόνα τους φωλιές όπως οι φλώροι, οι σπίνοι οι κοκκινολαίμηδες, τα κοτσύφια και οι καρδερίνες, όλα αυτά τα μικρόπουλα τα συναντάς να φωλιάζουν ακόμη στο κέντρο των Ιωαννίνων (για τους Κίληλες - τα Κιρκινέζια θα σου γράψω άλλη φορά)!

Εάν λοιπόν δεν ξαναεντοπίσεις το δρυοκολάπτη σου φέτος π.χ ακόμη και σε κοντινές περιοχές όπως τα Λιθαρίτσια όπου τον έχω ακούσει και εγώ παλαιότερα, νομίζω ότι η επάνοδος του μπορεί να γίνει πλέον μόνο με την ενοποίηση των πάρκων της πόλης...κάτι που θα κάνει καλό όχι μόνο στα ιδιαίτερα πουλιά της πόλης μας αλλά και στους πολίτες της και ιδιαίτερα στα παιδιά που "τρελαίνονται" να εξερευνούν και να ανακαλύπτουν τις όμορφες πτυχές της ζωής, που εμείς συχνά τα προσπερνάμε αδιάφορα.

Ξεχωρίζει από τα άλλα είδη ασπρόμαυρων δρυοκολαπτών από το άσπρο μάγουλο που δεν κόβεται από μαύρη γραμμή (έτσι διαχωρίζεται από στον Πευκοδρυοκολάπτη, αριστερά στην προηγούμενη ανάρτηση) και έχει μεγάλα λευκά μπαλώματα στις φτερούγες και όχι λευκή πλάτη και μικρές κατά μήκος οριζόντιες λευκές κηλίδες ή μπάρες όπως ο Λευκωνώτης (δεξιά στην προηγούμενη ανάρτηση).

-------------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΓ. 1 Μία πρώτη ενημέρωση για τους απειλούμενους Κιληλαίους – Κιρκινέζια εδώ

ΥΓ. 2 Την Δεκοχτούρα εγώ την γνωρίζω ως Δεκαοχτούρα. Μπορώ να μιμηθώ τον ήχο της, φυσώντας μέσα στις δύο κατάλληλα ενωμένες μου παλάμες. Χρησίμευε και ως συνθηματικό όταν ήμουν πιτσιρίκος, καλώντας τα παιδιά της γειτονιάς για παιχνίδι.

ΥΓ. 3 Ανυπομονώ να προμηθευτώ τον οδηγό αναγνώρισης Τα Πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης

"Η εκπαίδευση του παιδιού" του Μπέρτραντ Ράσσελ - Μέρος 1ο

Tο βιβλίο "Η εκπαίδευση του παιδιού" του Μπέρτραντ Ράσσελ, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος 1977, απευθύνεται ειδικά στους γονείς. Όταν γράφτηκε το 1926 ("On education especially in early childhood" by Bertrand Russell ), ο φιλόσοφος είχε δύο παιδιά ηλικίας 2 και 4 ετών.

Αν και δεν παύει να τονίζει την επιρροή μητέρων και τροφών, θέλω να πιστεύω ότι η επίδραση του πατέρα έχει την ίδια βαρύτητα υπό την προϋπόθεση ότι περνάει τον ίδιο χρόνο με τα παιδιά του.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο. Κενή γραμμή δηλώνει διακοπή συνέχειας, οι εμφάσεις με έντονα γράμματα δικές μου:
-----------------------------------------------------------------------------------

ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Οι Αθηναίοι και οι Κινέζοι επιθυμούσαν να χαίρονται τη ζωή, και είχαν μια αντίληψη της χαράς που εκλεπτυνόταν από μια έξοχη αίσθηση της ομορφιάς.(…)
Ένας άνετος και λεπτός σκεπτικισμός ήταν η στάση που αναμενόταν από ένα μορφωμένο ενήλικο: το καθετί μπορούσε να συζητηθεί, αλλά ήταν μικρόλογη κοινοτοπία η κατάληξη σε πολύ θετικά συμπεράσματα. Οι γνώμες έπρεπε να είναι τέτοιες που να μπορούσαν ευχάριστα να συζητηθούν κατά το γεύμα, και όχι τέτοιες που να προκαλούσαν διαμάχες μεταξύ των συνδαιτυμόνων.

Θα πάρω τέσσερα χαρακτηριστικά που μου φαίνονται ότι από κοινού σχηματίζουν τη βάση ενός ιδεώδους χαρακτήρα: ζωντάνια, θάρρος, ευαισθησία και νοημοσύνη.

Η ζωντάνια είναι ως φαίνεται πάντα παρούσα όπου υπάρχει υγεία, αλλά τείνει να υποχωρεί με το πέρασμα των χρόνων, και βαθμιαία καταλήγει στο μηδέν κατά τα γεράματα.(…)
Ανεβάζει τις χαρές και μειώνει τους πόνους. Βοηθάει την ανάπτυξη ενδιαφέροντος σε οτιδήποτε συμβαίνει, και έτσι προάγει την αντικειμενικότητα, που είναι το βασικό στοιχείο εχεφροσύνης.(…)
Προάγει επίσης τη δύναμη για σκληρή εργασία. Επιπλέον είναι μία εξασφάλιση κατά του φθόνου, γιατί καθιστά ευχάριστη την ύπαρξη του καθενός.

Το θάρρος
Ο παράλογος φόβος παίζει έναν εξαιρετικά μεγάλο ρόλο στην ενστικτώδικη συναισθηματική ζωή πλείστων ανθρώπων.(…)
Μπορεί να είναι ένα γενικό αίσθημα ότι υπάρχουν κίνδυνοι, με ορθότερο όρο «αγωνία», ή ένας ειδικός φόβος για πράγματα που δεν είναι επικίνδυνα, όπως ποντίκια ή αράχνες.(…)
Οι πλείστοι φόβοι προέρχονται είτε από εμπειρία είτε από υποβολή. Ο φόβος του σκοταδιού, π.χ., φαίνεται να οφείλεται εντελώς σε υποβολή.(…)
Αλλά ο φόβος είναι εξαιρετικά κολλητικός: τα παιδιά τον αποτυπώνουν από τους μεγαλυτέρους τους, ακόμη και όταν οι μεγαλύτεροί τους δεν αντιλαμβάνονται ότι τον έδειξαν. Τη δειλία σε μητέρες ή τροφούς γρήγορα την μιμούνται τα παιδιά μέσω υποβολής.

Όταν εξετάζουμε το γενικό θάρρος, αυτό που επιθυμείται είναι ένας συνδυασμός αυτοσεβασμού με μία απρόσωπη άποψη της ζωής.

Ας αρχίζουμε με τον αυτοσεβασμό: μερικοί άνθρωποι ζουν με τον εσωτερικό κόσμο τους, ενώ άλλοι είναι απλοί καθρέπτες εκείνου που αισθάνονται ή λέγουν οι γείτονές τους. Οι τελευταίοι δεν μπορούν ποτέ να έχουν αληθινό θάρρος: χρειάζονται το θαυμασμό των άλλων, και καταδιώκονται από το φόβο μην το χάσουν. Η διδασκαλία για «ταπεινοφροσύνη», που συνηθίσαμε να την θεωρούμε επιθυμητή, υπήρξε το μέσο για τη δημιουργία μιας διεστραμμένης μορφής του ίδιου ελαττώματος. Η «ταπεινοφροσύνη» κατέπνιξε τον αυτοσεβασμό, αλλά όχι και την επιθυμία για το σεβασμό των άλλων. Απλώς έκανε την κατ’ όνομα αυτόταπείνωση μέσο για την απόκτηση υπόληψης. Έτσι δημιούργησε υποκρισία και νόθευση του ενστίκτου.

Απρόσωπη άποψη της ζωής. Ο άνθρωπος του οποίου οι ελπίδες και οι φόβοι είναι όλοι συγκεντρωμένοι επάνω στον εαυτό του δύσκολα μπορεί να δει το θάνατο με νηφαλιότητα, αφού αυτός εξαλείφει όλο το συγκινησιακό κόσμο του.(…)
Υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση ορισμένα πράγματα που μας κρατούν πέρα από τον εαυτό μας χωρίς προσπάθεια. Το κοινότατο όλων αυτών είναι η αγάπη, ειδικότερα η αγάπη του γονιού, που σε μερικές περιπτώσεις γενικεύεται τόσο που αγκαλιάζει όλο το ανθρώπινο γένος. Ένα άλλο είναι η γνώση. Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι ο Γαλιλαίος ήταν ιδιαίτερα φιλάνθρωπος, εντούτοις έζησε για ένα σκοπό που δεν νικήθηκε με το θάνατό του. Κάποιο άλλο είναι η τέχνη. Αλλά στην πραγματικότητα κάθε ενδιαφέρον σε κάτι έξω από το καθαυτό σώμα του ανθρώπου κάνει τη ζωή του σε αυτό το βαθμό απρόσωπη. Γι’ αυτό το λόγο, όσο κι αν μπορεί να φανεί παράδοξο, ένας άνθρωπος με πλατιά και ζωηρά ενδιαφέροντα βρίσκει λιγότερη δυσκολία αποχαιρετώντας τη ζωή από εκείνη που δοκιμάζει κάποιος άθλιος υποχονδριακός του οποίου τα ενδιαφέροντα είναι δεμένα με τη δική του ασθένεια. Έτσι η τελειότητα θάρρους βρίσκεται στον άνθρωπο με τα πολλά ενδιαφέροντα, που αισθάνεται ότι το εγώ του δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος του κόσμου, που δεν περιφρονεί πλήρως τον εαυτό του, αλλά πλήρως εκτιμά πολλά που δεν είναι δικά του. Αυτό σπάνια μπορεί να τύχει, εκτός όταν το ένστικτο είναι ελεύθερο και ο νους δραστήριος. Από την ένωση των δυο αναπτύσσεται μια κατανόηση απόψεων άγνωστη τόσο στο φιλήδονο όσο και στον ασκητή, και από μια τέτοια άποψη ο ατομικός θάνατος φαίνεται ασήμαντη περίπτωση.

Κλάδεμα – Δρυοκολάπτης σημειώσατε 1

Πέρυσι είχα την τύχη να παρακολουθώ έναν Δρυοκολάπτη [1] στο πάρκο στο Ρολόι. Ερχότανε στο γρασίδι και τα δένδρα του πάρκου, βοσκούσε, συνέλεγε έντομα, σκουλήκια, και τα πήγαινε στη φωλιά του σε δέντρο στην περίφραξη της 8ης Μεραρχίας. Επί μία ώρα καθόμουν με τη γυναίκα μου στο παγκάκι και παρακολουθούσαμε μαγεμένοι το πανέμορφο χρωματιστό πουλί να εκτελεί συστηματικά την ανωτέρω εργασία.

Με λύπη διαπίστωσα ότι το δέντρο που φώλιαζε ο Δρυοκολάπτης καθώς και δέντρα εντός του πάρκου “κλαδεύτηκαν”. Το μέρος της φωλιάς δεν υπάρχει πια.

με κόκκινο βέλος η πάλαι ποτέ θέση της φωλιάς

Από προσωπικές συζητήσεις με γεωπόνους και από δημόσιες τοποθετήσεις τους, θυμίζω την επιστολή του κ. Παππά στο φύλλο της 17.11.2007 [2], συνάγω ότι ο κ. Ανυφαντής έχει άγνοια επί του θέματος του κλαδέματος. Από τις “επιστημονικές” εξηγήσεις που δίνει κατά καιρούς, “να μην ανεβαίνουν στα μπαλκόνια οι διαρρήκτες” [3], “να φαίνεται από κάθε πλευρά το Ρολόι” [4], είναι φανερό ότι δεν διαθέτει ούτε αγάπη για το πράσινο.

Αν είχε δεν θα ξερίζωνε την πασχαλιά στα κάγκελα του Δημαρχείου. Το ιδιαίτερο μωβ χρώμα της και το μαγικό της άρωμα κάθε χρόνο σηματοδοτούσε για τους Γιαννιώτες τον ερχομό της Άνοιξης και του Πάσχα. Μα η Πασχαλιά διέπραξε το έγκλημα να πλέκει τα κλαδιά της στα κάγκελα του Δημαρχείου, έτσι και αυτή έπεσε θύμα του πριονιού του κ. Ανυφαντή.

Τώρα όλοι θαυμάζουμε ανεμπόδιστα τα έρημα κάγκελα. Το Ρόλοι το κρύβουν ακόμη κάποια δένδρα, μα ο κ. Ανυφαντής είναι αισιόδοξος ότι ακόμη και αν δεν καταστραφούν από το επιστημονικό κλάδεμα (βλέπε φωτογραφία παρακάτω) θα καταφέρει μια ημέρα να τα ξεριζώσει [4].

Το δένδρο πριν το «κλάδεμα» από το blog Βγάλτ' από μέσα σου , Εδώ (updated 06.07.09)

Έχω δει πολλές φορές τον κ. Ανυφαντή στο δρόμο να ασχολείται με υποθέσεις του Δήμου, και συμπεραίνω ότι είναι εργατικός και φιλόπονος. Μα με ότι και αν ασχολούμαστε, αν θέλουμε να το κάνουμε σωστά, χρειάζεται αγάπη και γνώση. Δυστυχώς σε ότι αφορά το πράσινο δεν διαθέτει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Ακόμη και για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους η απομάκρυνσή του από τον συγκεκριμένο τομέα του πρασίνου θα ήταν χρήσιμη, μια και η δυσφορία είναι εντονότερη στους ψηφοφόρους Γκόντα καθώς αισθάνονται συνένοχοι να στηρίζουν την παράταξη που καταστρέφει το πράσινο της πόλης μας.

ΥΓ1 Το κείμενο δημοσιεύθηκε την 29.01.09 στην εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγώνας [5]

ΥΓ2 Και άλλες αντιδράσεις κατά το παρελθόν:
Έντονες αντιδράσεις για το ολοκληρωτικό «κλάδεμα» των δέντρων της πόλης

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΤΑΙΣΜΑΤΟΔΙΚΕΙΟ Ο Γ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΔΕΝΤΡΩΝ

και από το ευρηματικό blog πέρα βρε, έχει Η μελέτη για τα πλατάνια του μώλου

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] Δυστυχώς δεν είχαμε φωτογραφική μηχανή μαζί για να απαθανατίσουμε των δρυοκολάπτη. Από μνήμης ανήκε σε ένα από τα παρακάτω είδη Πευκοδρυοκολάπτης ή Βαλκανικός Δρυοκολάπτης ή Μεσαίος Δρυοκολάπτης ή Λευκονώτης Δρυοκολάπτης.
(UPDATE 24.02.09: Το πιθανότερο είναι να ήταν Βαλκανικός δρυοκολάπτης, περισσότερα Εδώ)

αριστερά Πευκοδρυοκολάπτης (Great Spotted Woodpecker), δεξιά Λευκονώτης Δρυοκολάπτης (White-backed Woodpecker) από wikipedia

[2] Βάλτε φρένο στον «αντιδήμαρχο με το πριόνι»!
“Η καταιγίδα ενέσκηψε και πάλι…
Η καταιγίδα που ξέσπασε την προηγούμενη χρονιά πάνω στα δέντρα της πόλης ενέσκηψε και πάλι. Η περσινή καρατόμηση των δέντρων επεκτείνεται τις ημέρες αυτές και στα λίγα δέντρα που είχαν ξεφύγει την λαίλαπα.
Όλα τα δέντρα κουτσουπιάς που στόλιζαν την οδό Δόμπολη, στο παλιό κτίριο του Πανεπιστημίου, με τα ωραία άνθη τους την Άνοιξη έχουν καρατομηθεί και αυτά σε μια μέρα. Ο «υπεύθυνος» αντιδήμαρχος Ανυφαντής με αλυσσοπρίονα και πολλούς εργάτες έκοβε τα δέντρα όπου πήγαινε το αλυσσοπρίονο του εργάτη.
Σε ερώτησή μας ποιος υποδεικνύει αυτό το είδος κλαδέματος και γιατί τα κλαδεύει έτσι, η απάντηση ήταν: «Εγώ είμαι ο Ανυφαντής και τα κλαδεύω έτσι γιατί έτσι μου γουστάρει»! Όταν του ανέφερα την ειδικότητά μου, μου απάντησε «Πήγαινε στο δρόμο σου. Δε σε ρωτάει κανένας».
Κύριε Διευθυντά, ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος για την πόλη. Κάποια μέρα θα δούμε και τα υπέροχα τίλια της λεωφόρου Δωδώνης να έχουν την ίδια τύχη. Δεν αποκλείεται το μοντέρνο κλάδεμά του να το εφαρμόσει και στα πλατάνια του μώλου.
Επιτέλους, γιατί ο δήμαρχος δεν μπορεί να συνετίσει τον αντιδήμαρχό του; Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο γιατί δεν παρεμβαίνει να σταματήσει την καταιγίδα, πριν εξαφανίσει όλα τα δέντρα που με τόσο ζήλο φύτεψε ο αείμνηστος Μακρής;
Με τιμή
Χρ. Π. Παππάς, γεωπόνος”

[3] Η ανθρώπινη πόλη του Ανυφαντή

[4] Αφορμή για την επιστολή μου στάθηκε το δημοσίευμα του Ηπειρωτικού Αγώνα της 27.01.09 ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΣΤΟ ΡΟΛΟΙ ΕΒΑΛΕ ΣΤΟ ΜΑΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ!

[5] Η επιστολή μου δημοσιευμένη την 29.01.09 στον Ηπειρωτικό Αγώνα, σελ.3

(UPDATE 31/03/2011
Ηπειρωτικός Αγώνας, Γιώργος Απηλιώτης
Το δέντρο με το ένα κλαράκι
Δίπλα στο ρολόι της πλατείας, η απελθούσα Δημοτική αρχή μας κληροδότησε άλλο ένα οικτρό δείγμα των παρεμβάσεών της στα δένδρα της πόλης. Το άλλοτε εύρωστο δέδνρο, αφού κατακρεουργήθηκε, μετά από τρία χρόνια μετατράπηκε σ’ ένα όρθιο κούτσουρο που μετά βίας κατόρθωσε και πέταξε ένα νέο κλαράκι! Για να μην ξεχνάμε!)

encardia

"Πάει καιρός που με βασάνιζε πάντα το ίδιο όνειρο: ήμασταν λέει μια παρέα που τρελαινόμασταν να τραγουδάμε και να χορεύουμε τραγούδια και «ταραντέλλες» από μια «άλλη Ελλάδα». Με οργκανέττα, κιθάρες και ντέφια φανερώναμε έναν απίθανο και μαγικό κόσμο στους ανθρώπους ξεδιπλώνοντας ο καθένας τις εμπειρίες και τα μυστικά που είχε μάθει ταξιδεύοντας σ’ ανατολή και δύση. Είχαμε λέει και μια όμορφη κοπέλα που όταν τραγουδούσε η φωνή της θύμιζε τις εργάτριες στις φυτείες ρυζιού της Νοβάρα ή κάποιες μανάδες στις πεδιάδες του Σαλέντο, που για να γλυτώσουν τη σκληρή δουλειά στους αγρούς και τη βία από τους άντρες τους έπεφταν κάτω σα φαρμακωμένες απ΄ το δάγκωμα μιας μυστηριώδους αράχνης και έπειτα έρχονταν οι μουσικοί για τη θεραπεία.

Οι νότες της μουσικής μας ήταν σαν τις ψηφίδες τους Αρχάγγελου στο Παλέρμο της Σικελίας κι όλοι μαζί κεντούσαμε λέει από κεραυνούς και αστραπές χαράς στις γιορτές του Διόνυσου μέχρι λεπτές δροσοσταλίδες – δάκρυα με μοιρολόγια της ξενιτιάς και νανουρίσματα στις καρδιές των μικρών και των μεγάλων. Τα βράδια έρχονταν από ένα μυστικό δάσος και δύο νεράιδες που χόρευαν μαζί μας χωρίς ποτέ να κουράζονται κι έτσι όσοι μας άκουγαν και μας έβλεπαν αγαπούσαν πιο πολύ τη ζωή και τους ανθρώπους…

Ήμασταν λέει μεταξύ μας τόσο αγαπημένοι που γυρίζαμε νύχτα μέρα εδώ και κεί φανερώνοντας το κοινό μας μυστικό και παρασύροντας τους ανθρώπους σε μία ατελείωτη γιορτή..." Κ.Κ.
(οι σημειώσεις δικές μου)

"Βακχικές θεραπείες που φωτίζουν την έξοδο του κλειστοφοβικού λαβύρινθου του νού. (...)
Δεν κόψαμε το όμορφο λουλούδι από τη γη του. Φυτέψαμε το σπόρο σε άλλο χώμα" Β.Π.

Από το δεύτερο CD των encardia [1] "Το παραμύθι της ταραντούλας". Αξίζει να πάρετε τα CD (το πρώτο είναι το "agapi mou fidella") για τα βιβλιαράκια με τις πληροφορίες, τους στίχους, τις μεταφράσεις και τα όμορφα κείμενα που έχουν ενσωματωμένα.




Είχα ακούσει τραγούδια τους στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και ήθελα πολύ να τους δω. Παίρνοντας τηλέφωνο στο Μusic Ηouse [2] για να κάνω κράτηση ζητώντας ή δυνατό μία άνετη θέση μια και η γυναίκα μου είναι έγκυος, άκουσα έκπληκτος "βεβαίως θα σας κρατήσουμε την ειδική θέση για τις εγκύους !!"

Έτσι το προηγούμενο Σάββατο, μετά από το μάθημα tango [3], βρεθήκαμε σε ένα υπερυψωμένο και διακριτό χώρο κοντά στον ρυθμιστή των φωτισμών, απίστευτα βολικό για δύο άτομα. Ο Κώστας Βλάχος έχει κάνει εξαιρετική δουλεία στο Music House, συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκίνησε πέρυσι με τις συναυλίες στα Ιωάννινα στο Off the Record. Άνετος χώρος, πολύ καλός ήχος και εξαερισμός, ευγενικά και εξυπηρετικά όλα τα παιδιά που δουλεύουν εκεί.

Οι encardia ήταν απίθανοι, γεμάτοι αγάπη, ζωντάνια και ενέργεια. Μας κέρδισαν αμέσως και μας ξεσήκωσαν, χορεύοντας και τραγουδώντας μαζί τους για ώρες στους μαγικούς ρυθμούς.

Ακούω τα CD συνέχεια, μία εβδομάδα τώρα που τα προμηθεύθηκα, μα ανεπανάληπτη μοναδική εμπειρία είναι μία ζωντανή παράσταση με τους Encardia, εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες να την επιδιώξουν.

Εκεί κατανοείς πλήρως το νόημα των στοίχων του Always Look on the Bright Side of Life των Monty Python

"If life seems jolly rotten
There's something you've forgotten
And that's to laugh and smile and dance and sing"

σε ελεύθερη μετάφραση:
"Αν τη ζωή σου έχεις χάσει
Τότε κάτι έχεις ξεχάσει
Και αυτό είναι να γελάς να χορεύεις και να τραγουδάς"

____________________________________________________________________
[1] encardia
encardia on myspace
Οι encardia εμφανίζονται κάθε πέμπτη μέχρι 26 Φεβρουάριου στη favela live stage

[2] music house live stage από το πέρα βρε, έχει
music house live stage official site στο myspace

[3] Τάνγκο ή τανγκό; Η ουσία είναι αλλού Συνέντευξη στον Ηπειρωτικό Αγώνα με τον δάσκαλο tango Σαμουήλ Κηπαρίδη.
Τα σεμινάρια tango διοργανώνονται κάθε μήνα από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών. Το επόμενο το ΣΚ 7-8 Φεβρουαρίου για όποιον ενδιαφέρεται.